บทที่ 1244

เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ยังไม่เสียชีวิตเริ่มส่งเสียงดังในทันที เขายกมืออันสั่นเทาชี้ไปที่ไรอันพลางพูดด้วยความโกรธ “ที่แท้ฆาตกรตัวจริงที่ฆ่าล่าน่าก็คือคุณ! คุ… คุณวิทแมนเป็นแพะรับบาปของคุณ…” ไรอันไม่คิดว่าตำรวจนายนั้นจะยังไม่ตาย แต่เขาก็ไม่ได้สนใจแล้ว และกลับยิ้มกว้างแทน “ใช่ ฉันเอง ฉันเป็นคนฆ่าผู้หญิงที่ชื่อลาน่า แล้วก็โทษเจเรมี่ วิทแมน แล้วไง? มีใครรู้ความจริงบ้างไหมล่ะ?” “คุณ…” ตำรวจที่บาดเจ็บเบิกตากว้างด้วยความโกรธและชี้ไปที่ไรอันซึ่งทำสีหน้าไม่แยแส ขณะเดียวกันเขาก็ขยับมือออกไปราวกับว่าต้องการหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อแจ้งให้เพื่อนร่วมงานทราบ เมื่อไรอันเห็นสิ่งนี้เขาก็เล็งปืนไปที่หัวใจของอีกฝ่ายแล้วเหนี่ยวไกทันที... ปัง! จู่ ๆ เมเดลีนก็ได้ยินเสียงปืนขณะที่กำลังหาตำแหน่งของไรอัน เธอหยุดเดินทันทีด้วยหัวใจเริ่มเต้นรัว “เจเรมี่ เจเรมี่…” เธอเริ่มเรียกชื่อเจเรมี่อย่างไม่รู้ตัว จากนั้นก็วิ่งไปตามทิศทางของเสียงปืนทันที เมเดลีนเห็นร่างหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหญ้าท่ามกลางสายฝน ทันใดนั้นจิตใจของเธอก็ว่างเปล่าและรู้สึกราวกับกำลังเข้าสู่ภวังค์ “เจเรมี่!” เมเดลีนรีบวิ่งเข้าไป แต่หลังจากที่เห็