บทที่ 1173

เมเดลีนจำเสียงนี้ได้ อีกฝ่ายเป็นคนเดียวกับที่โทรมายั่วโมโหเธอทางโทรศัพท์เมื่อวันก่อน ผู้หญิงที่บอกว่าลิเลียนเป็นลูกสาวใบ้ของเมเดลีน! หลังจากจับได้ ผู้หญิงคนนั้นก็ดูเหมือนว่าจะเตรียมตัวมาอย่างดี ริมฝีปากสีแดงสดของเธอจึงคลี่ยิ้มออกมา “ฉันก็บอกแล้วนี่เอวลีน ว่าอีกไม่นานเราจะได้เจอกัน เซอร์ไพรส์ไหม?” เมเดลีนบอกไม่ได้ว่าเสียงนั้นเป็นของใคร แต่รอยยิ้มชั่วร้ายนั้นทำให้เธอนึกถึงใบหน้าของใครบางคน “ยังอยู่หรือเปล่าครับคุณมอนต์โกเมอรี?” เสียงของนักวิจัยส่งมาทางโทรศัพท์ เมเดลีนที่มีความคิดอยากจะถอดแว่นของผู้หญิงคนนั้นออกจึงต้องล้มเลิกความคิดนี้ไป “ขอโทษค่ะ ฉันกำลังฟังอยู่” เมเดลีนตอบอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ผู้หญิงปริศนาคนนั้นก็หายไปแล้ว และมีเพียงกลิ่นหอมพิเศษที่ยังหลงเหลืออยู่ เธอรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังพยายามหาเรื่องโดยเจตนา เธอจึงไม่เสียเวลาในลานจอดรถอีก เธอมุ่งความสนใจทั้งหมดไปกับการฟังสิ่งที่นักวิจัยพูด "คุณมอนต์โกเมอรี ผลออกมาแล้วว่าส่วนผสมทั้งหมดในหลอดยาเหล่านั้นไม่เป็นอันตรายครับ แต่ก็มีส่วนประกอบสองอย่างที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน” “ถ้าฉีดส่วนประกอบทั้งสองนี้เข้าไปใ