บทที่ 645

ณ บ้านของตระกูลเซิน ตั้งอยู่ในย่านชานเมืองปักกิ่ง ห่างไกลจากเสียงรบกวนของเมือง และใกล้ชิดธรรมชาติ ว่ากันว่าท่านผู้อาวุโสเซิน ได้เลือกสถานที่นี้ด้วยตนเองเพราะน่าจะเหมาะสำหรับการเกษียณอายุ ซอง อันยีเดินเข้าไปในบ้านของตะกูลเซิน ด้วยความประหม่า “นายน้อย คุณกลับมาแล้ว” ทันทีที่พวกเขาเดินเข้าไป หญิงวัยกลางคนที่มีใบหน้ายิ้มแย้มทักทายพวกเขา แต่ว่าเมื่อจ้องมองไปที่ซอง อันยี เห็นได้ชัดว่าเธอหยุดนิ่งครู่หนึ่ง แต่ว่าไม่นานเธอก็เริ่มเคลื่อนไหว และถามอย่างมีเลศนัยว่า “นายน้อย นี่แฟนคุณเหรอคะ?” “ใช่ ป้าเฉิน เรียกเธอว่าอันยี ก็ได้” เขาพูดพร้อมแนะนำซอง อันยีให้รู้จัก “อันยี นี่คือแม่บ้านของเรา ป้าเฉิน เธอทำงานในครอบครัวของเรามากกว่าสิบปี เธอสนิทกับเรามากกว่าญาติของเราอีก” “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ป้าเฉิน” ซอง อันยีพูดอย่างเป็นทางการ ป้าเฉินยังคงยิ้ม “สวัสดีค่ะ อันยี” “ป้าเฉิน คุณปู่ของผมอยู่ที่ไหน” เซิน โมเฟยถาม “เขาอยู่ที่ห้องทำงานที่ชั้นสอง เขาบอกว่าถ้าคุณกลับมา ให้ขึ้นไปชั้นบนแล้วไม่ต้องไปหาเขาเลยค่ะ” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เซิน โมเฟยก็จับมือซอง อันยี และขึ้นไปชั้นบน ในขณะนี้ ป้าเฉินหยุดเขาไว้ “