บทที่ 352

เซิน เฉียน แลบลิ้นเล็กน้อยและยิ้มอย่างเขินอาย "ก็จริง" จากนั้นเธอก็แสร้งทำตัวลึกลับและพูดกับ ทัง โรลชูว ว่า "พี่โรลชูว ฉันไม่ได้มาคนเดียวนะ มีคนมาหาพี่อีกคนด้วย" "ใครเหรอ?" ทัง โรลชูว ถามอย่างสงสัย ถ้าเป็นเพื่อนร่วมกันของ เซิน เฉียน และ ทัง โรลชูว ก็คงเป็นคน ๆ นั้น แต่เขาจะมาที่นี่ทำไม? "พี่อยากรู้จริง ๆ ใช่ไหม?" เซิน เฉียน ยิ้มเหมือนจิ้งจอกน้อยเจ้าเล่ห์ "เป็นสักขีพยานด้วยนะ และนี่คือปาฏิหาริย์!" ขณะที่เธอพูด เธอก็หันกลับไปเพื่อเปิดประตู ร่างสูงที่คุ้นเคยเดินเข้ามาในสายตาของ ทัง โรลชูว รูม่านตาของเธอขยายอย่างกะทันหัน เธออุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ "เหยียน ซู!" แม้ว่าเขาจะสวมหมวกแก๊ป แว่นกันแดด และหน้ากาก แต่ ทัง โรลชูว ก็จำชายคนนั้นได้ในแวบแรกที่มอง หลังจากที่เขาถอดของที่ปิดบังหน้าตาเอาไว้ ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาก็เผยให้เห็น เขาคือ เหยียน ซู "ใช่ ผมเอง" เหยียน ซู มอง ทัง โรลชูว ที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง มุมริมฝีปากของเขาดูเหมือนจะโค้งขึ้นเล็กน้อย "คุณมาทำไมที่นี่?" เธอจำได้ว่าไม่ได้บอกเขาว่าเธออยู่ที่โรงพยาบาลเขารู้ได้อย่างไร? ทัง โรลชูว มองไปที่ เซิน เฉียน อย่างสงสัย หลังจากท