บทที่ 348

“หืม?” ซอง อันยี นิ่งงันไปก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเขาหมายถึงใคร เธอผลักมือที่ช่วยปาดน้ำตาเธอออกไป “ใช่ ฉันชอบเขา” เซิน โมเฟย หรี่ตาและถามต่อ “คุณปฏิเสธผมเพราะเขาอย่างนั้นเหรอ?” “ใช่แล้ว” เธอตอบกลับทันทีโดยไม่รีรอ เซิน โมเฟย หดมือกลับ สีหน้าของเขาเย็นชา เขายิ้มอย่างเย้ยหยัน “สุดท้ายมันก็เป็นแค่ผมที่คิดไปเองฝ่ายเดียวสินะ” ซอง อันยี ปาดน้ำตาที่ไหลลงมา ริมฝีปากของเธอคลี่ยิ้มออกมา “ใช่แล้วแหละ คุณแค่คิดไปเองฝ่ายเดียว มันยังไม่สายหรอกนะที่คุณได้รับรู้มันตอนนี้” ทั้งสองจ้องตากันอยู่เป็นเวลานานก่อนที่เขาจะหันหลังกลับแล้วเดินจากไปโดยพูดอะไรสักคำ ครั้งนี้เขาจากไปจริง ๆ เมื่อเขาหันหลังกลับไป ซอง อันยี หลับตาลงเพื่อซ่อนความเจ็บปวด เธอปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาโดยไม่ปิดกั้นใด ๆ “โมเฟย ฉันขอโทษที่ฉันไม่พูดความรู้สึกของฉันออกไป” ถึงแม้ว่าเธอจะรักเขา แต่เธอไม่สามารถเป็นของเขาได้ เธอก็ควรจะปล่อยเขาไป เมื่องานเทศกาลของ ทังไห่ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จบลง ก็มีข่าวมากมายที่ออกมาจากงานนี้แพร่กระจายไปทั่ว สามีแห่งชาติ เหยียน ซู ประหลาดใจที่เขาได้รางวัลนักแสดงนำชายแห่งปี เทพธิดา ฉิน ยีอาน แอบบอกใบ้ว่าเธออา