บทที่ 344

ประคองแก้วไวน์ผลไม้ในมือ ซอง อันยี ยืนเงียบ ๆ อยู่ในมุมหนึ่ง ดวงตาที่ถูกตบแต่งอย่างโฉบเฉี่ยวด้วยอายโชว์โดว์ จ้องไปยังร่างสูงโปร่งที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเธอนะ เธอสงสัยว่าอะไรกันที่ทำให้เขาระเบิดเสียงหัวเราะลั่นขนาดนั้น เสียงหัวเราะคิกคักลอดผ่านริมฝีปากแดงระเรื่อของเธอ ระหว่างทางมาที่นี่ เขาบ่นมาตลอดทางว่าเขายอมมาก็เพราะพี่สะใภ้ของเขาขอให้เขามาเป็นเพื่อนเธอ อย่างไรก็ตาม เขาดูเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคนเมื่อเขามาถึงในงาน เขาทิ้งเธอไว้คนเดียว เดินไปทั่วงาน ยุ่งอยู่กับการดื่มและพูดคุยไปเรื่อยราวกับหนุ่มสังคม ซอง อันยี ดื่มไวน์ผลไม้ในแก้วรวดเดียวด้วยความโกรธ “อืม หวาน อร่อย” เธอมองหาพนักงานเสิร์ฟไปรอบ ๆ เพื่อขอเครื่องดื่มเพิ่ม ทันใดนั้นสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่ร่างคุณตา เธอหยุดมองหาพนักงานเสิร์ฟ และวิ่งไปหาร่างคุ้นตานั้น แต่ด้วยความที่มีผู้คนมากมายอยู่ภายในห้องจัดเลี้ยงเพียงแค่พริบตาเดียวเธอก็คลาดกับคน ๆ นั้น หายใจหอบ เธอยังคงมองหาคน ๆ นั้นท่ามกลางฝูงชน จู่ ๆ ก็มีคนมาแตะที่ไหล่เธอ เธอหันหลังกลับไปก็พบกับดวงตาใสซื่อบริสุทธิ์คู่หนึ่ง “คุณกำลังมองหาใครอยู่หรือเปล่าคะ?” เธอคนนั้นถามพร้อมกับส่งย