บทที่ 336

ซอง อันยี รู้สึกซาบซึ้งที่เธอเข้าใจ “ขอบคุณนะ ชูวชูว” ทัง โรลชูว ยิ้ม “ระหว่างเราไม่จำเป็นต้องเป็นทางการขนาดนั้นหรอกน่า” เมื่อ ทัง โรลชูว เห็น เซิน โมเฟย เดินเข้ามา เธอเลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับพูดกับ ซอง อันยี จากมุมมองของเพื่อนที่ดี “อันยี การได้พบใครสักคนที่รักเธอ และเธอก็รักเขาเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์มากนะ ถ้าเธอไม่คว้าโอกาสนี้ไว้และลองดูสักตั้ง เธอจะรู้ได้ยังไงว่ามันจะใช่หรือไม่ใช่ ดังนั้นจงทำตามเสียงของหัวใจเธอซะ เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องเสียใจภายหลังไง” ซอง อันยี กัดริมฝีปากตัวเอง และยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เธอรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนกำลังเดินเข้ามาหาเธอจากด้านหลัง และเธอก็รู้ว่าคน ๆ นั้นคือใคร “พี่สะใภ้ ขอบคุณมาก” เซิน โมเฟย พูดกับ ทัง โรลชูว ด้วยรอยยิ้ม ทัง โรลชูว ส่ายหัวเล็กน้อย “เธอไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันหรอก ถ้าเธอทำให้ อันยี เจ็บปวด ฉันไม่ปล่อยคุณไว้แน่” เซิน โมเฟย ยิ้ม “ผมทราบดี” ซอง อันยี กำมือแน่นก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะต่ำออกมา แล้วจึงหันไปมองชายที่ยืนอยู่ข้างเธอ สายตาเยาะเย้ย “ขอโทษนะ แต่ฉันยังไม่ได้ตกลงที่จะเป็นแฟนกับคุณ” เธอไม่สนใจใบหน้าที่เจือนลงในทันทีของเขา และหันกลับมาห