บทที่ 331

“คุณอยากพาฉันไปที่นั่นจริง ๆ เหรอ?” ซอง อันยี ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะใจดีเช่นนี้ เธอจ้องมองเขาอย่างเคลือบแครงใจ “มีเงื่อนไขอะไรอะไรรึเปล่า?” เงื่อนไขงั้นเหรอ? นี่เขาเป็นคนยังไงในสายตาเธอ? เซิน โมเฟย โกรธมากถึงขั้นหัวเราะออกมา ก่อนจะพูดอย่างตั้งใจ “มีสิ ถ้าคุณสัญญาว่าจะเป็นแฟนของผม ผมจะพาคุณไปที่นั่น” นั่นไงล่ะ! เขาจะใจดีขึ้นมาเฉย ๆ ทำไมกัน? ซอง อันยี รู้สึกรำคาญ เธอทำเสียงฮึดฮัดก่อนจะพูดขึ้นมา “ฝันไปเถอะย่ะ คนเฮงซวย!” เธอหมุนตัวกลับและเดินออกไป บ้างั้นเหรอ? เซิน โมเฟย ขมวดคิ้ว นี่เขากลายเป็นคนเฮงซวยไปตั้งแต่เมื่อไหร่? เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะเดินออกไป เขารีบลุกขึ้นและวิ่งไล่ตามเธอไป ซอง อันยี กำลังเอื้อมแขนไปเปิดประตู จู่ ๆ ก็มีมือยื่นมาจากทางด้านหลังวางลงบนมือของเธอที่อยู่บนกลอนประตู หยุดความเคลื่อนไหวของเธอไว้ “คุณเรียกใครว่า คนเฮงซวย?” เสียงต่ำของเขาเจือด้วยความโกรธ เธอกัดปากของเธอแต่ไม่ได้ตอบอะไรออกไป ความเงียบของเธอทำให้เขาเบิกตากว้าง ลำแสงอันตรายพุ่งออกมาจากดวงตาคู่นั้น เขาคว้ามือเธอและดึงอย่างแรง ซอง อันยี รู้สึกราวกับว่าโลกของเธอหมุนเคว้ง กว่าจะรู้ตัวอีกทีเธอก็โ