บทที่ 305

จี ยินเฟง กับเธออยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้วแต่เขาไม่เคยตะโกนใส่เธอแบบนี้มาก่อนเลย เธอจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เหลือเชื่อ ทำให้บรรยากาศในห้องตึงเครียดและน่าหดหู่ หลังจากนั้นไม่นาน กู โรลโรล ก็พูดด้วยความเศร้า "คุณกล้าตะโกนใส่ฉันแบบนี้เลยเหรอ" ขณะที่เธอพูดน้ำตาก็ร่วงหล่นจากดวงตาของเธอเหมือนหยาดฝน จี ยินเฟง ก็ประหลาดใจเช่นกัน เขาแทบจะไม่เคยอารมณ์เสียแบบนี้มาก่อนเลย แต่จะให้เขาสงบสติอารมณ์ได้หลังจากลุกของเขาเพิ่งหายไปได้ยังไงกัน? "ฉันเสียใจมากที่ลูกของเราจากไป แต่ทำไมคุณต้องดุด่าฉัน ทำไมคุณไม่ปลอบฉันบ้างล่ะ คุณมีฉันอยู่ในใจจริง ๆ เหรอ?" กู โรลโรล กล่าวหาเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา ความคิดและการแสดงออกของเขา ทำให้เธอผิดหวัง จี ยินเฟง ก็ถอนหายใจเมื่อต้องเจอกับเหตุการณ์ที่เอาใจเธอไม่ถูก เขาจะกอดเธอ แต่เธอปฏิเสธมัน "จี ยินเฟง คุณก็รู้ว่าพ่อแม่ของคุณยอมรับฉันให้เขาไปอยู่ในตระกูลจีเพราะลูกของฉัน" "และตอนนี้คุณก็ไม่ได้แต่งงานกับฉันแล้วนี่ เพราะไม่มีลูกแล้ว ไม่จำเป็นที่พวกเขาจะต้องยอมรับฉันแล้ว" แม่ของเขาไม่ยอมรับเธอและดูถูกเธอมาโดยตลอด หลังจากนี้ไปก็มีเหตุผลมากมายที่เขาจะเอามาอ้างเพื่อไม่