บทที่ 489

“แคโร พี่เข้าใจความรู้สึกของการเสียดาย เธอคงจะผ่านเรื่องแบบเดียวกันมากับดิกสัน พี่หวังว่าเธอจะไม่เสียใจในทางเดินบนความสัมพันธ์นั้น พี่จะคอยสนับสนุนเธอในการค้นหาความสุขของตัวเธอเอง” คำพูดของพี่เชอริลดังก้องอยู่ในหูฉันอย่างต่อเนื่อง ความเจ็บปวดที่ฉันเคยเผชิญตอนที่เสียดิกสันไปปรากฏขึ้นอีกครั้งจากก้นบึ้งของหัวใจ มันเกินจะทน และแย่ยิ่งกว่าความตายเสียอีก! ฉันรีบวางสายและเปิดประตูออก ลีโอและเหล่าคนที่เหลือกำลังพักผ่อนกันอยู่ในห้องข้าง ๆ ฉันไม่อยากจะกวนพวกเขา ดังนั้นฉันก็เลยออกมาคนเดียว ขาฉันสั่นเมื่อเดินเข้ามาในลิฟต์ และมีอาการมึนงงเล็กน้อย ฉันสะบัดหัวก่อนจะเดินไปที่ริมถนนเพื่อเรียกแท็กซี่ หลังจากนั้นไม่นาน ใครบางคนก็ปรากฏตัวขึ้นข้าง ๆ ฉัน มันเป็นกลิ่นที่คุ้นเคยจากในความทรงจำของฉัน ฉันหันไปมองและตกตะลึง “ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?” ฉันถาม เสียงของชายหนุ่มนุ่มนวลจนผิดปกติ เขาอธิบาย “เมื่อคืนก่อนมันเป็นความหละหลวมของตระกูลเกร็ก ซัมเมอร์เป็นเพื่อนรักของคุณที่สนิทซะยิ่งกว่าพี่สาว ผมเข้าใจว่าคุณรู้สึกสงสารเธอ เมื่อคืนนี้ผมอยากจะตามหาคุณ แต่คุณอยู่กับแซคคารี่... แคโร ผมอยากที่จะอยู่เคียงข้างคุณ” ด