บทที่ 474

คฤหาสน์เก่าเต็มไปด้วยกลิ่นผุพังของตระกูลชิค และห้องนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายของแซคคารี่ ฉันรู้สึกอึดอัดและตื่นตระหนกเมื่อฉันได้สูดกลิ่นเข้าไป ฉันลุกขึ้นหลังจากนอนพักสักครู่ ฉันเดินไปที่ประตูบ้านพร้อมมือถือในมือและเห็นลีโอเฝ้าอยู่ที่นั่น ฉันสั่งเขาด้วยเสียงต่ำว่า “กลับไปที่เมืองอู๋กันเถอะ” ครั้งหนึ่งฉันเคยย้ายชอว์ คอปเปอเรชั่น ไปที่เมืองถงเพราะฉันต้องการหนีจากที่ที่ดิกสันอยู่ แม้ว่า ชอว์ คอปเปอเรชั่น จะสิ้นสุดที่เมือถง ฉันก็ไม่รู้สึกเสียใจใด ๆ เพราะครั้งหนึ่งฉันเคยทำงานอย่างหนักเพื่อมัน ตอนนี้ฉันต้องการหนีจากแซคคารี่ ดังนั้นฉันจึงต้องการกลับไปที่เมืองอู๋ แม้เวลาจะผ่านไปนานมาก ฉันยังคงชอบอากาศที่เปียกชื้นของเมืองถง ลีโอฟังคำสั่งของฉันและพูดว่า “เดี๋ยวผมจัดการให้ครับ” ลีโอออกจากสนามหญ้าไป ก่อนหน้านี้เมื่อฉันมาที่คฤหาสน์หลังใหญ่นี้ แซคคารี่ขอให้ฉันไม่เดินไปรอบ ๆ เพราะเขากังวลว่าฉันจะถูกคนอื่นรังแก ไม่มีใครคาดคิดว่าฉันจะถูกแม่เลี้ยงคนที่เก้ารังแก! ตอนนี้ไม่มีใครกล้ารังแกเมื่อฉันเดินไปมา นี่เป็นเพราะตระกูลชิคทั้งหมดเป็นของฉัน ฉันเดินออกไปตามถนนก้อนกรวดสีเขียว ฉันไม่กลัวที่จะหลงทางเพราะฉ