บทที่ 411

“เบล ไม่ว่าพ่อของเธอจะพูดอะไรกับฉัน แต่นั่นเป็นสิ่งที่คนเป็นพ่อต้องทำ นอกจากนี้ ไม่ว่าเธอจะเป็นแบบไหน เธอก็ยังเป็นลูกสาวสุดที่รักของท่านเสมอ และสำหรับฉัน ฉันไม่สนว่าเธอจะเคยผ่านอะไรมา เธอจะเป็นเพียงผู้หญิงคนเดียวจนฉันหมดลมหายใจ คนเดียวที่ควรค่าแก่การได้รับการเชิดชู และปกป้องจากฉัน” แซคคารี่ไม่เคยพูดประโยคลึกซึ้งแบบนี้มาก่อน หัวใจดวงนั้นสั่นไหว พร้อมกับเสียงทุ้มที่เอ่ยต่อ “เธอต้องเข้าใจว่ารักคืออะไร มันไม่เกี่ยวกับอดีตหรืออนาคต ไม่ใช่พื้นเพของเราหรือรูปร่างหน้าตา มันไม่ใช่ความรู้สึกตื้นเขินที่เกิดจากความคิดด้านเดียว แต่มันคือความรู้สึกที่เกิดขึ้น เมื่อเธอรักในความรู้สึกที่ฉันมอบความรักให้เธอ” ‘เธอรักความรู้สึก ที่ฉันรักเธอ’ แซคคารี่พูดว่าเขารักฉัน! ใจที่สั่นระรัวทำให้จิตใจเริ่มไม่อยู่กับตัว นิ้วเรียวเริ่มเอื้อมไปเกี่ยวนิ้วก้อยของชายหนุ่มไว้ พร้อมเอ่ยถามด้วยความกังวล “พี่รอง คุณเคยพูดว่าคุณไม่เข้าใจความรักหนิ? แต่เมื่อกี้คุณพูดว่าคุณรักฉัน พี่รอง คุณตกหลุมรักฉันตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ? พี่ไปสัญญาอะไรกับพ่อไว้หรือเปล่า? ก่อนหน้านี้พี่พูดถึงเรื่องแต่งงาน แต่พี่ไม่เคยมาขอฉันตรง ๆ เลย!”