บทที่ 410

คืนนี้อากาศที่เมืองอู๋ดีเป็นพิเศษ ไม่มีฝน ไม่ชื้นแฉะ แถมแสงจันทร์กระจ่างอ่อนนุ่มที่สาดส่องลงมาควบคู่กับลมเย็นเอื่อยที่พัดระข้างแก้ม ทำให้รู้สึกว่าช่างเหมาะแก่การการเดตเสียจริง เดทเหรอ... สามารถเรียกได้ไหมนะว่านี่การเดทของเรา? ร่างเล็กได้แต่เม้มปากอมยิ้มกับความคิดของตนอย่างเขินอาย สามสิบนาทีต่อมา รถคันสวยก็จอดลงริมฟุตบาทข้างร้านขายดอกไม้ หญิงสาวเลือกดอกกุหลาบบานสวยสีแดงเก้าดอก พร้อมกระดาษห่อสีดำมาประดิษฐ์ช่อดอกไม้สวย ๆ ด้วยตัวเอง เมื่อเสร็จเรียบร้อยก็อุ้มช่อดอกไม้น่ารักนี่ขึ้นรถเพื่อไปยังที่พักส่วนตัวของแซคคารี่ต่อ ไม่นานก็เข้าสู่เขตบริเวณที่ร่างสูงส่งโลเคชั่นมาให้ พอลีโอจอดรถขาเรียวก็ก้าวลงมา พลางเบนสายตาไปยังร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อโค้ทตัวยาวสีดำที่กำลังยืนทอดมองวิวทิวทัศน์ของทะเลด้านหน้าอยู่ ไม่ต้องสงสัย ชายคนนั้นคือแซคคารี่ ที่ไม่ค่อยปรากฎตัวในชุดลำลองให้เห็นซักเท่าไหร่ ปกติเขามักจะใส่แต่ชุดสูทเต็มยศเสียมากกว่า แคโรส่งซิกในบอดี้หยุดตามเธอ ก่อนจะเดินเข้าไปหาแซคคารี่ช้า ๆ เมื่อเข้าไปใกล้จนเหลือเพียงไม่กี่เซ็น ร่างเล็กก็กระโจนขี่หลังร่างสูงอย่างกับลิงทันที จนได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ อ