บทที่ 401

ร่างสูงไม่ได้เอ่ยห้ามแต่อย่างใด แต่ปกติแซคคารี่ก็ไม่ค่อยห้ามหรือปฏิเสธอะไรอยู่แล้ว อีกฝ่ายมักจะทำเพียงปรายตามองมาเงียบ ๆ และปล่อยให้ฉันทำตามใจต้องการ แผ่นอกกว้างนั้นเต็มไปด้วยร่องรอยของบาดแผล ทว่ากลางวันแสก ๆ อย่างนี้จะให้จ้องมองเต็ม ๆ ตาก็รู้สึกกระดากอายอยู่บ้างเหมือนกัน ไม่มีเพียงแค่บนแผ่นอก หากแต่กระจายไปทั่วทั้งตัว บางจุดก็ลึก บากจุดก็จางจนแถบหายดี แผลที่จางลงคงเกิดขึ้นนานแล้ว แต่แผลที่ยังดูสดและบาดลึกน่าจะเกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ ส่วนแผลที่ว่าก็อยู่ตรงบริเวณหน้าท้องของเขา มันทิ้งรอยบากยาวทะแยงลงมาตั้งแต่ช่วงลิ้นปี่จนถึงกล้ามเนื้อหกแผ่นหนาแน่นและจรดลงที่วีไลน์ มือบางลูบรอยแผลนั้นเบาแผ่วเบา พร้อมรู้สึกถึงเนื้อด้านหยาบของจุดที่เริ่มสมานกันจากใต้ปลายนิ้ว ร่างเล็กถอนหายใจ พลันเอ่ยถาม “พี่รอง ยังเจ็บอยู่ไหมคะ?” เสียงทุ้มตอบกลับ “ฉันชินแล้ว” ‘ชินแล้ว’ เป็นคำที่มีความหมายน่ากลัวกว่าที่คิด! น้ำตาอุ่นรื่นขึ้นนัยดวงตากลมสวย “แต่มันยังเจ็บอยู่ใช่ไหม...” ดูเหมือนแซคคารี่จะจับความรู้สึกของฉันได้ เขาพูดว่า “เบล ในโลกของฉันนั้นเต็มไปด้วยอันตราย และไม่มีวันหนีพ้นด้วย ไม่ว่าจะในอดีต หรือปั