บทที่ 397

เขาอาจแค่คุณกับฉันตามคำสั่งของแซคคารี่ก็ได้ พอคิดแบบนั้นก็มีแต่ความรู้สึกแย่ในใจ! ร่างบางเดินผ่านเลขาเข้าไปด้านในเฮลิคอปเตอร์ ก่อนจะจบกับซัมเมอร์และชาร์ลสที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว ทว่าสภาพของซัมเมอร์ยังน่าเป็นห่วงอยู่มาก ผิวของเธอซีด และได้แต่นั่งพิงอยู่ในอ้อมกอดของชาร์ลสอย่างอ่อนแรง ชาร์ลสสวมเสื้อหนังสีดำตัวหนา ส่วนแซคคารี่ที่เดินอยู่ด้านหลังก็ก้าวขึ้นเฮลิคอปเตอร์ตามมาติด ๆ ชาร์ลสเริ่มหันมามองฉันด้วยแววตาแข็งกร้าว พร้อมพูดกับแซคคารี่ด้วยอารมณ์ขุ่นมัว “ผู้หญิงของฉันเจ็บเจียนตาย แล้วทำไมผู้หญิงของนายถึงดูสดใสร่าเริงดีแบบนั้น?” แคโรคิดว่าอีกฝ่ายกำลังโกรธ เพราะซัมเมอร์ได้รับบาดเจ็บ ร่างเล็กจึงรีบอธิบาย “พวกนั้นเล่นงานซัมเมอร์คนแรก เห็นแบบนั้นฉันเลยแกล้งทำเป็นลมล้มสลบไป!” ชาร์ลสขมวดคิ้วแน่น “แล้วพวกโง่นั้นเชื่อด้วยเหรอ?” แซคคารี่เดินไปนั่งตรงข้ามชาร์ลส และฉันก็เดินไปนั่งลงข้างเขาพร้อมเล่าต่อ “ฉันคิดว่าพวกนั้นรู้ว่าฉันแกล้งสลบ แต่คงไม่อยากมาเสียเวลาไปมากกว่านี้ พวกนั้นถึงไม่สนใจแล้วเลิกที่จะอุ้มเราสองคนขึ้นรถไปเลย!” “งั้นก็ถือว่าเธอโชคดีกว่าซัมเมอร์” ชาร์ลสถอนหายใจ ฉันพยักหน้าเห็นด้วย