บทที่ 966 วันเกิดของลิซซี่

ประโยคนี้ทำให้ทุกคนหัวเราะ เนลล์เดินไปดูวีมอนด์อย่างโกรธจัด “ลูกยังกล้าเรียกตัวเองว่าเด็กน้อยผู้น่ารักอยู่เหรอ! ไม่อายเขาบ้างหรือไง รีบลงไปเถอะ อย่าทำให้คุณย่าต้องเหนื่อย” วีมอนด์ตัวน้อยกระโดดลงจากอ้อมแขนของจีน จีนยิ้มและพูดว่า “มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย ฉันรักหลานตัวน้อยของฉัน” กลุ่มของพวกเขาเดินไปที่ห้องอาหารอย่างตื่นเต้น ตระกูลเชลบียังส่งของขวัญมาให้ด้วย สุดท้ายแล้วของขวัญชิ้นนั้นกลายเป็นของลูกเนลล์ ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของเธอ แต่ในแง่ของความอาวุโส ลิซซี่ต้องเรียก เกล เชลบีว่าคุณตา เนลล์และกิดเดียนได้นำของขวัญมาด้วย ของขวัญจากเนลล์เป็นกระโปรงตัวเล็ก ๆ ที่ลิซซี่ชื่นชอบมาโดยตลอด ในขณะที่ของกิดเดียนไม่ได้มีอะไรมากและออกจะเรียบง่าย มันเป็นแค่บัตรธนาคาร เมื่อลิซซี่โตพอมันจะกลายเป็นเงินเก็บส่วนตัวของเธอ ซึ่งเธอสามารถที่จะพิจารณาและใช้มันด้วยตัวของเธอเอง เนลล์มองดูของขวัญที่ดูไร้ความคิดของเขาจนไม่สามารถกลั้นหัวเราะและร้องไห้ไว้ได้ โชคดีที่ปู่ ย่า ตา ยายขยันมากพอที่จะเตรียมการทำขนมให้กับเธอ ลิซซี่มีความสุขมากที่เธอได้กินขนมและเปิดของขวัญไปด้วยพร้อม ๆ กัน เมื่อถึงคราวของจีน ล