บทที่ 834 ชิ้นส่วนหมากรุก

วิกกี้กล่าวขอบคุณด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนรถเข็น เจ้าหน้าที่ตำรวจคงจะสังเกตเห็นขาทั้งสองข้างของเธอ เพราะถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เธอก็รับรู้ได้ว่ามีความรู้สึกเห็นอกเห็นใจผ่านออกมาจากแววตาของเขา เขาคงจินตนาการถึงเรื่องราวที่น่าสลดใจมากมายที่เกิดขึ้นกับเธอ แต่เธอไม่รู้ วิกกี้ไม่ได้รบกวนเขาต่อ หลังจากบอกลาเขาแล้ว เธอก็ลากข้าวของสัมภาระที่วางอยู่ที่มุมประตูเข้าไปในบ้าน ไม่มีใครอาศัยอยู่ในบ้านหลังเก่านี้มาเป็นเวลานานมากแล้ว สนามหญ้าเต็มไปด้วยวัชพืช และใยแมงมุมที่บางตัวก็ห้อยอยู่ตรงมุมกำแพง ต้นไม้สูงใหญ่แต่กลับไร้ใบเพราะขาดคนดูแล จะมีใครรู้ว่าใครเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ วิกกี้บังคับวีลแชร์ให้เลื่อนไปข้างหน้า โชคดีที่หน้าบ้านไม่มีบันได เธอจึงไม่ได้ลำบากอะไรมากนัก เธอตรงเข้าไปที่ประตู และหยิบกุญแจออกมาเปิดประตู ก่อนจะเข็นรถตรงเข้าไปข้างในบ้าน ภายในบ้านมีแต่ความมืดมิด มันถูกทิ้งร้างเป็นเวลานาน จึงมีกลิ่นของฝุ่นและความชื้นกระจายไปทั่วบ้าน วิกกี้ควานหาสวิตช์ตามทิศทางในความทรงจำของเธอเพื่อเปิดไฟ และบ้านก็สว่างขึ้นมาในทันที วิกกี้ยกมือขึ้นบังตาของเธอเอาไว้ สักพักเ