บทที่ 7 การแต่งงานทันที

เนลล์ อดไม่ได้ที่จะขู่ด้วยความตกใจ “การแต่งงาน? เรา? ปะ - เป็นไปไม่ได้! เมื่อคืนฉันเมา เอกสารนี้ไม่นับสิ!” กิดเดียนมองเธอด้วยสายตาเย็นชาและยิ้มอย่างเย็นชา “คุณบอกว่าคุณจะเซ็นสัญญาก็ต่อเมื่อคุณอยากนอนกับผม แต่คุณไม่อยากยอมรับตอนนี้เพราะว่าคุณแต่งตัวเรียบร้อยแล้วสินะ?” เนลล์ “ ... ” “ฮะ!” เขาหัวเราะอีกครั้งด้วยความเย้ยหยัน เนลล์รู้สึกสูญเสียคำพูดไปชั่วขณะ ในที่สุดเธอก็สำลักประโยคหนึ่งออกมาหลังจากนั้นไม่นาน “นั่นเป็นสิ่งที่ต้องได้รับการยินยอมจากกันและกัน คุณจะโทษฉันได้อย่างไง” เธอเป็นเด็กผู้หญิง ถ้าเขาปฏิเสธเธอจะฝืนตัวเองกับเขาได้ไหม? อย่างไรก็ตามในวินาทีถัดมามีใครบางคนปลดกระดุมเสื้อของเขา “ฉันรู้ว่าคุณจะไม่ยอมรับมัน โชคดีที่มีหลักฐานทิ้งไว้” เนลล์ ติดตามการเคลื่อนไหวของเขาและมองข้ามไป กระดูกคอที่บอบบางเผยให้เห็นใต้กระดุมหลวม ๆ สองเม็ดฐานถูกปิดด้วยรอยจูบและรอยขีดข่วน จะเห็นได้ว่าเมื่อคืนนี้รุนแรงแค่ไหน! เธออยากจะปิดหน้าและวิ่งหนี! เธอใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงแห่งความสุขและตื่นขึ้นมาเพื่องานศพของเธอ! ตามคำเตือนอย่างจริงจังของชายคนนั้นในที่สุดเนลล์ก็จำได้ว่าเมื่อคืนเธอกระตือรือร้นแค่ไหน ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อทันทีเหมือนมะเขือเทศสุกสองลูก “ฉันขอโทษ! ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้นจริงๆ! แล้วเรื่องนี้ล่ะ? ฉันจะจ่ายค่าชดเชยตามที่คุณต้องการ แต่การแต่งงานครั้งนี้…เราไม่แต่งงานกันไม่ได้หรอ?” ดวงตาเย็นชาของกิดเดียนกวาดมองเธอซ่อนความเย็นชาไว้ภายใน “ค่าชดเชย? ได้เลย! แมทธิว” “นี่ครับท่าน” แมทธิวก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับ ไอแพดในมือ เขากวาดนิ้วไปที่หน้าจอสองสามครั้งและวางอุปกรณ์ไว้ตรงหน้าเนลล์ “นางสาวเจนนิงส์ นี่คือการจัดอันดับคนโสดที่ร่ำรวยที่สุดในโลกของฟอร์บส์ที่เผยแพร่เมื่อเดือนที่แล้ว ข่าวล่าสุดคือมีคนยอมจ่ายเงิน 3 หมื่นล้านหยวนสำหรับการนอนหนึ่งคืนกับท่านประธาน คุณอาจจะหมายถึงสิ่งนี้” ปากของเนลล์อ้าออกด้วยความตกใจ เธอเหลือบมองไอแพด ภาพถ่ายของชายคนนั้นดูสง่างามและเย็นชา แต่ดวงตาที่แหลมคมของเขาดูเหมือนจะแทงทะลุเธอจากในหน้าจอ เธอไม่สามารถกลืนน้ำลายได้ “คุณหมายถึง…ถ้าฉันต้องการชดเชยเขาฉันต้องให้เงิน 3 หมื่นล้าน?” "ใช่" จู่ ๆ เนลล์ก็รู้สึกเหมือนถูกรีดไถ เธอมองชายคนนั้นอย่างสงสัย แต่ยิ่งมองเธอก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาคุ้นเคย ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างทันที จากนั้นเธอมองลงไปที่ไอแพดและชื่อในทะเบียนสมรสอีกครั้ง กิดเดียน…ลีย์ … กิดเดียน ลีย์ ??? !!! บ้าไปแล้ว! บ้าไปแล้ว ให้ตายสิ! เนลล์รู้สึกถึงระเบิดปรมาณูในหัวของเธอ เธอแทบจะกระโดดออกจากเก้าอี้ เธอเพิ่งคิดว่าชื่อฟังดูคุ้นหู แต่จริงๆแล้วมันกลับกลายเป็นเขา? ทายาทของเจ้าสัวตระกูลลีย์ ประธานบริษัทลีย์ และแขกรับเชิญถาวรในรายชื่อที่ร่ำรวยที่สุดของฟอบส์ว่ากันว่าความมั่งคั่งของเขาไม่มีใครเทียบได้และภูมิหลังของเขาก็ลึกลับยิ่งขึ้น ไม่กี่ปีที่ผ่านมาเขาก่อตั้ง อันนิง อินเตอร์เนชั่นแนลซึ่งเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและครอบครองครึ่งหนึ่งของ อุตสาหกรรมบันเทิงในประเทศเพียงสองปี มันเป็นปาฏิหาริย์ เนลล์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนหน้านี้เธอคิดว่า 3 หมื่นล้านแพงเกินไป แต่ตอนนี้เธอรู้จักตัวตนของเขาแล้วเธอต้องยอมรับว่าบางคนก็คุ้มค่า เธอพูดอย่างระมัดระวัง “อืม…เราคุยวิธีการชดเชยแบบอื่นได้ไหม?” ผู้ชายที่อยู่ตรงข้ามเธอเลิกคิ้ว ดวงตาของเขาเย็นชาเล็กน้อย “หืม?” “3 หมื่นล้าน…ฉันจ่ายไม่ได้จริง ๆ” “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรจะต้องคุย” เขารู้สึกไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แมทธิวรีบวางเอกสารลงบนโต๊ะทันทีและรีบถอยออกมาด้วยความเคารพ เนลล์เปิดปากของเธอและกำลังจะพูด แต่เธอก็ปิดปากทันทีเมื่อจ้องมองที่หน้าของกิดเดียน เขากล่าวอย่างเย็นชา “ผมจะให้เวลาคุณสามวันในการตัดใจจากอดีต อีกสามวันผมจะส่งคนไปรับคุณ ที่นี่จะเป็นบ้านของคุณในอนาคต” เนลล์อยากจะร้องไห้ เมื่อรู้ว่าการต่อต้านนั้นไร้ประโยชน์เธอทำได้เพียงแค่เปลี่ยนคำพูดเท่านั้น “ฉันขอเวลาอีกสักสองสามวันได้ไหม” กิดเดียนเหลือบมองเธอและหัวเราะเยาะเย้ย “เฮอะ!” เนลล์ “ ... ” … เมื่อเธอออกจากสวนลีย์ แมทธิว สตาร์ก กำลังรอเธออยู่ที่ประตู มาเซราติสีเทาเงินจอดอยู่ในสนาม แมทธิวเปิดประตูและกล่าวด้วยความเคารพว่า “คุณเจนนิงส์ ผมจะพาคุณกลับบ้าน” เนลล์ยิ้มให้เขาอย่างแห้ง ๆ "ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะนั่งแท็กซี่ไปค่ะ” “แต่นี่คือคำสั่งของท่านประธาน” รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอทำให้ดวงตาที่สวยงามของเธอแข็งทื่อจนเธอต้องหลบตา สุดท้ายเธอก็เข้าไปในรถ เนลล์อาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนต์ขนาดเล็กใจกลางเมือง บ้านหลังนี้มีขนาดเล็กมีเพียงห้องนอน 1 ห้องและห้องนั่งเล่น 1 ห้อง แม้ว่าจะคับแคบ แต่ก็ตั้งอยู่ในจุดที่การสัญจรไปมาสะดวก มันเพียงพอสำหรับคนที่อยู่คนเดียว หลังจากกลับไปที่พักของเธอ เธอก็ทรุดตัวลงบนโซฟาและทึ้งหัวของเธอ เรื่องน่าตื่นเต้นเกิดขึ้นทีละเรื่องตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงวันนี้ เธอจัดการกับพวกเขาโดยสัญชาตญาณและไม่มีเวลาคิดถึงพวกเขา ตอนนี้เธอรู้สึกผ่อนคลายอย่างเต็มที่แล้วเธอก็เริ่มรู้สึกถึงความเหนื่อยล้าเล็กน้อย เธอเปิดคอมพิวเตอร์ที่โต๊ะเตี้ยและป้อนชื่อ 'กิดเดียน ลีย์' ในเว็บไซต์ไป่ตู้ ข้อมูลมากมายที่ผุดขึ้นมาทำให้หัวใจของเธอเย็นชาและหมองลง แม้ว่าเธอจะรู้ว่าตัวตนของผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา แต่ข้อมูลที่เธอเห็นบนเว็บไซต์ทำให้เธอปวดหัวอีกครั้ง เธอยืนยันด้วยตาของเธอเองว่าเขาไม่ใช่คนที่จะมายุ่งได้! การละทิ้งสถานะที่โดดเด่นของเขาเพียงแค่อำนาจและความมั่งคั่งที่เขาเป็นตัวแทนก็เพียงพอที่จะข่มขู่ ผู้ชายแบบนั้นอยากแต่งงานกับเธอเหรอ? มันเป็นเรื่องไร้สาระที่จะคิดอย่างนั้น อย่างไรก็ตามในความคิดที่สองเธอไม่มีอะไรต้องกลัว ปัจจุบันเธอไม่มีอะไรจะเสีย นอกจากนี้เธอยังมีเวลาสามวัน เป็นไปได้ว่าเขาจะเสียใจในสามวันนั้น! ไม่ว่าในกรณีใดมีวิธีแก้ปัญหาทุกอย่าง เธอต้องทำทีละขั้นตอน เมื่อคิดออกแล้วเนลล์ก็ไม่ได้อาศัยอยู่ที่นั่นอีกต่อไป วันนี้เป็นวันเสาร์เธอจึงไม่มีงานทำ เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกไปที่ร้าน ร้านอยู่ใจกลางเมืองและใช้เวลาเดินเพียงห้านาที เธอไม่จำเป็นต้องขับรถด้วยซ้ำ เป็นหน้าร้านเล็ก ๆ ที่เธอเช่าเมื่อสองปีก่อนและเต็มไปด้วยสินค้าสำหรับผู้ใหญ่ทุกประเภท เนื่องจากเธอต้องทำงานเธอจึงไม่มีเวลาดูแลร้านเธอจึงจ้างผู้ช่วยร้านเมื่อเปิดร้าน เธอจะมาเยี่ยมเมื่อเธอมีเวลา อย่างไรก็ตามผู้ช่วยร้านได้หยุดงานไปสองวันที่ผ่านมาเธอจึงต้องมาดูแลร้านด้วยตัวเอง แม้ว่าเจสัน จะดูถูกอุตสาหกรรมนี้มาโดยตลอด แต่เธอก็เชื่อว่ามันเป็นไปได้ที่จะแยกแยะตัวเองในด้านการค้าหรืออาชีพใด ๆ เธอไม่ได้ขโมยหรือปล้นและเธอไม่เคยทำผิดกฎหมาย เงินทั้งหมดของเธอได้มาจากความสามารถของเธอเองแล้วทำไมมันถึงด้อยกว่าคนอื่น? นอกจากนี้แม้ว่าในบางครั้งอุตสาหกรรมนี้จะไม่สะดวกเล็กน้อย แต่ก็ทำกำไรได้อย่างไม่ต้องสงสัย ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเธอสามารถซื้ออพาร์ทเมนต์เป็นของตัวเองและสะสมเงินออมได้จำนวนพอสมควรจากการขายผลิตภัณฑ์เหล่านี้ ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรแล้วเงินก็กลายเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เนื่องจากเจสันและเธอเลิกรากันไปเธออาจไม่สามารถทำงานภายใต้ บริษัทมอร์ตันได้อีกต่อไป เธอคงต้องคิดหาวิธีอื่น เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เนลล์ก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรออก