บทที่ 744 ความโชคดีในความโชคร้าย

หลังจากได้ฟังสิ่งที่คนรักษาความปลอดภัยพูดจบ พ่อบ้านออสบอร์นก็ขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยความสงสัย เขายื่นมือออกมารับจดหมายจากคนรักษาความปลอดภัย ขณะที่ยูเลียนากำลังนั่งอยู่ใกล้ ๆ กับพ่อบ้านออสบอร์น เธอยืดคอออกมาเล็กน้อยก็สามารถห็นชื่อที่อยู่บนซองจดหมาย “ถึง เกรกอรี เกรแฮม” คำสามคำนี้ถูกเขียนจ่าไว้บนหน้าซองจดหมายอย่างชัดเจน เกรกอรี เกรแฮม? นี่คือชื่อของเขาอย่างนั้นเหรอ? “เกรกอรี เกรแฮม” เป็นชื่อที่ฟังดูคุ้นหูสำหรับยูเลียนาเป็นอย่างมาก เธอรู้สึกราวกับว่าเธอเคยเห็นชื่อนี้มาก่อน เมื่อตอนที่เธออยู่ในประเทศจีน แต่ว่าเธอกลับจำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้เลย หลังจากที่พ่อบ้านออสบอร์นได้รับจดหมายแล้ว เขาก็โบกมือลาคนรักษาความปลอดภัย และบอกให้เขากลับไปอยู่ประจำตำแหน่งของเขา จากนั้นพ่อบ้านออสบอร์นก็หันกลับมาบอกกับยูเลียนาว่า “ผมมีธุระที่ต้องไปทำ ถ้าหากว่ามีอะไรขาดเหลือกรุณาช่วยตัวเองไปก่อนนะครับ คุณลินช์” เธอพยักหน้ารับ พร้อมกับพ่อบ้านออสบอร์นที่เดินออกจากห้องไป หลังจากที่พ่อบ้านออสบอร์นจากไป ยูเลียนาก็หยิบโทรศัพท์ที่พ่อบ้านออสบอร์นเตรียมไว้ให้ในห้องของเธอออกมาเงียบ ๆ เธอเข้าใช้อินเทอร์เน็