บทที่ 663 ความงามลึกลับ

มีป่าดอกพีชอยู่ข้างหน้าพวกเขา เนื่องจากเป็นเดือนมิถุนายนแล้ว ดอกพีชจึงเหี่ยวเฉาไปนานแล้ว แต่กลับกลายเป็นผลที่ยังไม่สุก ซึ่งก็สวยงามเช่นกัน ลูซี่ชอบทิวทัศน์และดึงโจเอลไปอย่างรวดเร็ว “ว้าว ดูลูกพีชทั้งหมดนี้สิ” โจเอลยิ้ม “พวกมันยังไม่สุก อย่าเลือกพวกเขา” จากนั้นลูซี่จึงดึงมือที่กำลังจะหยิบผลไม้กลับคืนมา เธอมองไปยังป่าพีชที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาและถามว่า “คุณคิดว่าอะไรอยู่อีกด้านหนึ่ง?” ป่าพีชครอบคลุมพื้นที่กว้างมาก และต้นไม้ก็ถูกปลูกไว้อย่างหนาแน่นจนมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่อีกด้านด้วยตาเปล่า เขาส่ายหัวและพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ผมก็ไม่รู้” ลูซี่ดึงมือของเขาและเดินไปข้างหน้า “เราไปดูกันเถอะ” โจเอลไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ ดังนั้นพวกเขาจึงเข้าไปข้างในด้วยกัน ป่านั้นใหญ่มาก เป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการว่ามีใครคนหนึ่งจะใช้ที่ดินผืนใหญ่เช่นนี้ปลูกต้นพีชในสถานที่อย่างเมืองหลวง ซึ่งทุกตารางนิ้วของที่ดินมีค่ามหาศาลเลยล่ะ ทั้งสองไม่ได้เดินนานมากนัก ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงพิณจากข้างใน ดูเหมือนว่าเสียงไม่ได้มาจากเครื่องดนตรีสมัยใหม่ มันดูเหมือนเป็นเสียงดนตรีดั้งเดิมมากกว