บทที่ 478 ไม่เป็นสุภาพบุรุษ

“มันคือความจริงเหรอ มันอยู่ในมือของคุณจริง ๆ ของชิ้นนี้หายไปหลายปีแล้ว ใช่ของแท้หรือเปล่า?” นายท่านลีย์จำของที่อยู่ในกล่องได้อย่างชัดเจน ใบหน้าของเขาแดงก่ำไปด้วยความตื่นเต้น ในขณะที่มือซีดของเขาสัมผัสแค่เบา ๆ ร่างกายของเขาก็สั่นเทา เกล เชลบีไม่พูดแต่เพียงยิ้มอยู่ข้าง ๆ พวกเขา เนลล์เห็นว่านายท่านลีย์ตื่นเต้นแค่ไหน เธอจึงถามว่า “คุณปู่ ปู่รู้ไหมว่ามันคืออะไร?” นายท่านลีย์พยักหน้า จากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป "จริงของหนู ของขวัญชิ้นนี้มันล้ำค่าเกินไป เราไม่สามารถรับมันได้อย่างง่าย ๆ ” เขายืดตัวขึ้นเพื่อมองไปที่เกล ความตื่นเต้นทั้งหมดก่อนหน้านี้หายไปจากใบหน้าที่แก่ชราของเขา กลับกลายเป็นสายตาที่เฉียบคมแทน "บอกพวกเรามาสิ! คุณมีความตั้งใจอะไรถึงนำสิ่งของชิ้นนี้มาที่นี่ในวันนี้เพื่ออะไร?” เกลยิ้มและจิบชา เขาตอบด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ “คำถามของนายท่านช่างน่าแปลก หลานสาวของผมเพิ่งแต่งงาน ผมจะมีเจตนาอื่นอะไรนอกจากให้เป็นของขวัญกับเธอ” นายท่านลีย์สูดลมหายใจเข้า “คิดว่าฉันจะเชื่อเรื่องไร้สาระแบบนี้เหรอ?” หลังจากหยุดไปชั่วครู่ เขาก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น “คนอื่น ๆ อาจไม่รู้ถึงนิสัยที