บทที่ 36 ภรรยาของฉัน

เนลล์มองไปยังโต๊ะอาหารด้วยความเงียบ แน่นอนว่าส่วนใหญ่เป็นอาหารจานโปรดของเธอ หนังสือในห้องทำงาน เสื้อผ้าในห้องแต่งตัวและตอนนี้บนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยอาหารจานโปรดของเธอ เธอรู้สึกว่ามันจงใจเกินไปที่จะเป็นเรื่องบังเอิญ แต่เขานั้นไม่ได้พูดอะไรเธอจึงแสร้งทำเป็นไม่สังเกตและนิ่งเงียบ ทั้งสองทำตามกฎของการไม่พูดในขณะที่รับประทานอาหารและรับประทานอาหารในความเงียบ หลังจากนั้นเธอก็ไปเดินเล่นที่สวนหน้าบ้านเพื่อดูข้อมูลและเลื่อนโทรศัพท์เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับข่าวบันเทิงล่าสุด ทันใดนั้นกลิ่นของไพรน์วูดที่หอมเย็นและความเย็นเยือกก็กระทบเธอ เธอกระโดด และหันไปเห็นกิดเดียนยืนอยู่ด้านหลังของเธอ “อย่าเล่นโทรศัพท์ตอนเดินสิ” เขาเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาขณะที่เขาพูด เนลล์ไม่ได้ให้ความสนใจและบังเอิญเหยียบก้อนหินที่อยู่ใต้เท้าทำให้เธอสะดุดล้มลงไปด้านข้าง “อ๊ะ!” เสียงกรีดร้องสั้น ๆ ความเจ็บปวดที่คาดคิดไม่ได้เกิดขึ้น ชายคนนั้นโอบเอวเธอและพาเธอเข้าสู่อ้อมแขนของเขาอย่างง่ายดาย “คำพูดของคนที่อายุมากว่าไม่เคยโกหก!” เขาอธิบายกับเธอด้วยใบหน้านิ่ง เนลล์อายจนหน้าแดง แต่เธอไม่สามารถโต้แย้งได้ เธอทำได้เพียงแค่จ้องม