บทที่ 1019 เขาเป็นคนเอามันไป

แต่ทว่าเขากลับไม่เคยเห็นชื่อ 'ชอว์น ชาร์ริงตัน' ในรายชื่อของแขกเลย ขณะที่เขากำลังคิดเรื่องนี้อยู่ สีหน้าของเลียมก็ดูหม่นหมองลง “ผมไม่เคยเห็นชื่อนี้ผ่านตามาก่อนเลย” เมื่อเขาพูดคำจบ คุณนายอัลฟูธก็ถึงกับตกใจ “มันจะเป็นไปได้ยังไง…” ตอนนี้ดูเหมือนว่าลุงเอียน จะคิดอะไรบางอย่างได้ขึ้นมา เขาพูดออกมาว่า “ถ้าคุณไม่พูดถึงเรื่องนี้ ฉันก็คงจะไม่ทันได้สังเกต ตอนนี้ฉันนึกขึ้นได้แล้วว่า วันนี้ฉันยังไม่เห็นชอว์นเลย” เมื่อถึงจุดนี้ความจริงก็เริ่มชัดเจนมากขึ้น เกรกอรีพูดออกมาอย่างเคร่งขรึมว่า “ผมเกรงว่าผมคงจะต้องรบกวนคุณนายอัลฟูธให้ติดต่อหลานชายของคุณแล้วล่ะครับ” คุณนายอัลฟูธพยักหน้าทันที “ได้ค่ะ ฉันจะโทรหาเขาเดี๋ยวนี้เลย” ขณะที่เธอพูด เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาชอว์น แต่เมื่อกดโทรออกก็มีเสียงแจ้งเข้ามาว่า โทรศัพท์ที่อยู่ปลายสายนั้นกำลังปิดเครื่องอยู่ ทั้งคู่ต่างก็ตกตะลึงในทันที “เขาปิดโทรศัพท์ได้ยังไง? ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันจะลองโทรไปอีกครั้งหนึ่ง” ขณะที่พูดให้ความมั่นใจกับพวกเขา คุณนายอัลฟูธก็ได้โทรหาชอว์นอีกหลายครั้ง แต่ไม่ว่าเธอจะกดโทรออกไปหาเขากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ปลายสายก็ยังปิดเครื่องอยู