บทที่ 809 ความรักหวานชื่น

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และวันนี้ก็เป็นวันชาติ เวอเรียนโทรมาถามเชอรีชว่าเธอจะกลับบ้านหรือเปล่า เธอจะได้จองตั๋วเครื่องบินกลับบ้านให้ลูก ในตอนแรก เชอรีชตั้งใจจะบอกเวอเรียนว่าเธอจะกลับบ้าน แต่เมื่อคิดอีกที บอยล์อาจจะกลับบ้านของเขาที่เมืองนอร์ท ซิตี้ เธอจึงบอกเวอเรียน "คุณแม่คะ หนูจะจองตั๋วเองถ้าหนูจะกลับบ้าน แม่กับคุณพ่อไม่ต้องห่วงนะคะ หนูอายุ 18 ปีแล้วนะคะ หนูจะจองตั๋วไม่เป็นเลยเหรอคะ?" เวอเรียนไม่ได้คิดมาก เธอให้เชอรีชทำตามที่เธอต้องการ การให้ลูกสาวมีประสบการณ์มากขึ้น มันต้องเป็นสิ่งที่ดีกับเธอ ก่อนที่เชอรีชจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ชีวิตของเธอถูกวางแผนให้เธอมาตลอด เธอเหมือนดั่งดอกไม้ที่เติบโตมาในเรือนกระจกที่ฮีลตันกับนายท่านฟัดด์คอยปกป้องเธอจากทุกสิ่ง พวกเขาตามใจเธอ ชีวิตของเธอจึงไม่เคยเจออุปสรรคมาก่อน "ก็ได้จ้ะ แต่ถ้าลูกหาตั๋วไม่ได้ อย่าลืมโทรหาแม่หรือคุณพ่อนะ ลูกยังไม่ได้กลับบ้านเลยตั้งแต่เปิดเทอม เราคิดถึงลูกมาก โดยเฉพาะคุณปู่กับคุณพ่อ" เสียงของแฮร์ริสันดังเข้ามาในโทรศัพท์ "แม่ครับ อย่าพูดไร้สาระแบบนั้นสิ ผมไม่อยากให้พี่กลับมาบ้านหรอก พี่เอาแต่ตีผมบนเตียง ถ้าพี่ไม่ใช้ผู้หญิงผม