บทที่ 1113 เธอคือเปลวเพลิงที่อบอุ่นและดวงดาวนำทาง 2

รถบูกัตติสีเงินที่ขับเร็วจนน่ากลัวแล่นมาจอดหน้าทางเข้าคฤหาสน์ตระกูลฟัดด์ เชนน์ยังไม่ได้ลงจากรถ เขากำลังโทรศัพท์อยู่ ตอนฮีลตันกำลังจะรับสายเชนน์ เขาก็เหลือบมองผ่าน ๆ ออกไปข้างนอกอย่างตั้งใจ เพราะรู้ว่ามีความเป็นไปได้สูงมากที่เชนน์จะโผล่มาที่นี่ แต่เขาก็ไม่คิดว่าเชนน์จะมาไวขนาดนี้ ดูเหมือนเขาจะได้สนุกแล้ว ฮีลตันกดรับสายด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง แกล้งทำเป็นไม่รู้สถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ตอนนี้ “ว่าไง สงสัยจังเลยว่านายคิดอะไรอยู่ถึงโทรมาหาฉันวันนี้” “เลิกแกล้งโง่แล้วออกมาข้างนอกซะที ฉันมีเรื่องจะถามนาย” แต่ฮีลตันกลับปฏิเสธ “ฉันกำลังยุ่งอยู่ ไม่สะดวกไปหานายน่ะสิ” “ฮีลตัน ไอ้ชาติชั่ว ฉันไม่คิดเลยว่านายจะเป็นคนแบบนี้ นายทำแม้กระทั่งแตะผู้หญิงของเพื่อนรักนายงั้นเหรอ?” ฮีลตันตอบด้วยเสียงเยาะเย้ย “ก็นะ ผลไม้ต้องห้ามมันอร่อยเพราะมันน่าตื่นเต้นนั่นแหละ” เชนน์กำปกเสื้อของตัวเองแน่นด้วยความแค้น พลางปลดกระดุมสามเม็ดไปด้วยระหว่างตะโกนด่า “ตื่นเต้นบ้านพ่อแกดิไอ้เวร! เลิกคุยเรื่องไร้สาระแล้วโผล่หน้าออกมาได้แล้ว อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ว่านายวางแผนจะทำอะไร” ฮีลตันวางสายไปในทันใดด้วยท่าทีสบาย ๆ เชน