บทที่ 939 ลูกจ้างและนายจ้าง

ทิฟฟานี่ผลักประตูห้องประชุมเข้าไปอย่างเงียบ ๆ และพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่ดึงดูดความสนใจมาที่ตัวเอง อย่างไรก็ตาม ความสนใจของแจ็คสันที่พูดอยู่ก็ลอยมาที่ใบหน้าของเธอเกือบจะในทันทีที่เธอก้าวเข้าไป เขามองเธอประมาณสองวินาทีก่อนที่เขาจะละสายตาจากเธออย่างเฉยเมย ในหัวของทิฟฟานี่สงสัยเพียงอย่างเดียว ซึ่งก็คือ: แค่นั้นเหรอ? นั่น? คืออะไร? เธอไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะมีปฏิกิริยาตอบสนองที่สงบและเยือกเย็นเช่นนี้ เขาปล่อยเธอไปได้แล้วจริง ๆ หรืออะไร? เอมี่รีบเตือนเธอว่า “คุณเลน แม้ว่าคุณจะเป็นผู้ช่วยผู้อำนวยการ แต่คุณมาสายไปยี่สิบนาทีนะ” การแสดงออกที่ผิดธรรมชาติเกิดขึ้นบนสีหน้าของแจ็คสัน เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นทิฟฟานี่เข้ามาในห้อง แต่เขาจำได้ว่าทุกอย่างคงเป็นไปตามข้อตกลงของซัมเมอร์ เขาก็เลยไม่ได้คิดอะไร แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าแม่สุดที่รักของเขาจะแต่งตั้งให้ทิฟฟานี่เป็นผู้ช่วยผู้อำนวยการอีกด้วย เขาควรจะดีใจที่เธอเป็นแค่ “ผู้ช่วย” ใช่ไหม? เขาแกล้งกระแอมก่อนจะพูดแทรก “นั่งก่อนสิครับคุณเลน เราจะได้กลับมาประชุมกันต่อ เราจะคุยกันเรื่องที่คุณมาสายในภายหลัง” ทิฟฟานี่เม้มปากแน่น เธอเลือกที่น