บทที่ 820 น้ำคร่ำแตก

”ฉันจะทำอย่างนั้นได้ยังไง?” แมรี่ตอบโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้า “ถ้าขืนเกิดอะไรขึ้นล่ะ? นายท่านสั่งอย่างชัดเจนว่าเธอห้ามอยู่คนเดียวตามลำพังโดยเฉพาะช่วงนี้ แค่ฉันปล่อยให้เธออยู่คนเดียวตอนที่ฉันไปซื้อลิ้นจี่เมื่อกี้นี้ก็ทำให้ฉันกลัวจนหัวใจแทบวายแล้ว ถ้านายท่านรู้เข้าฉันจะไม่ได้อยู่เห็นหน้าลูกเธอแน่” แอเรียนสูญเสียการควบคุมของอารมณ์ของเธอ “เขาเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของฉีนหรือเขาต้องการให้ฉันอยู่ภายใต้การเฝ้าระวังกันแน่? หยุดเฝ้าดูฉันสักทีเถอะ!” การตะโกนของเธอทำให้แมรี่ตกใจมาก “แอริ… เธอเป็นอะไร? ทำไมเธอถึงคิดอย่างนั้น? เธอไม่รู้เหรอว่านายท่านหวังดีต่อเธอแค่ไหน? พวกเราต่างเมตตาเธอจากใจจริง พวกเราเต็มใจดูแลเธอเอง ทำไมพวกเราจึงต้องอยากเฝ้าดูเธอด้วย? เธอรู้สึกไม่สบายเหรอ? ให้ฉันเรียกหมอให้ไหม?” แอเรียนรู้สึกมันแล้ว เมื่อใดก็ตามที่เธอควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ทารกในท้องจะเคลื่อนไหวและเตะเธอ แต่โชคร้ายที่เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป อาจเป็นเพราะคำโกหกของมาร์คในอดีต ด้วยเหตุนี้ ความไว้วางใจของเธอในตัวมาร์คจึงลดเหลือน้อยอย่างน่าสมเพชและทุกอย่างในจดหมายนั้นก็มีเหตุผลขึ้นมา เธอจะไม่สงสัยเขา