บทที่ 735 ทำไมดวงตาคู่นั้นถึงดูคุ้นเคยนัก?

ทิฟฟานี่มองเขาอย่างสงสัย “'เหมือนเดิม'? ฉันไม่คิดว่าเราเคยเจอกันมาก่อนนะ อย่าทำเหมือนรู้จักฉันดีเลย แม้แต่แม่ฉันเองยังไม่รู้จักฉันดีขนาดนั้นเลย…” อเลฮานโดรไม่ตอบ เขาเพียงแต่จ้องเธอเงียบ ๆ พวกเขาสบตากัน หัวใจของทิฟฟานี่เต้นระรัว ทำไมดวงตาคู่นั้นถึงดูคุ้นเคยสำหรับเธอนัก? เธอไม่อาจอธิบายความรู้สึกนี้ได้ ราวกับว่า… พวกเขารู้จักกันมานานแล้ว เธอยกมือขึ้นเพื่อจะถอดหน้ากากเขาตามสัญชาตญาณแต่เขากลับหันหน้าหนีก่อน “หน้าผมยังไม่หายดี ผมเกรงว่ามันอาจทำให้คุณตกใจได้ ผมจะให้คุณมองหน้าผมมากเท่าที่คุณต้องการเมื่อผมกลับมาจากต่างประเทศแล้ว” ทิฟฟานี่ก้มหน้าลงโดยตระหนักว่าเธอลืมมารยาทของเธอไปแล้ว “ฉันขอโทษ… ครั้งสุดท้ายที่คุณเลี้ยงอาหารฉัน คุณเอาแต่มองฉันกินเท่านั้น ครั้งนี้จะเหมือนเดิมไหม? คุณตีความคำว่า “เลี้ยงอาหารฉัน” ได้อย่างสมบูรณ์แบบเลยทีเดียว…” อเลฮานโดรปฏิเสธที่จะแสดงความคิดเห็น ซึ่งสื่ออีกในหนึ่งได้ว่าเขาเห็นด้วยกับคำพูดของเธอโดยปริยาย ทิฟฟานี่ไม่ใช่คนโง่ เธอจำคำเตือนของแจ็คสันได้ดี เมื่อใดก็ตามที่ผู้ชายยื่นมือมาช่วยผู้หญิงคนหนึ่งเอง นั้นหมายความว่าเขาต้องมีแรงจูงใจซ่อนเร้นไว้อย่างแน่นอน เธ