บทที่ 69 อวยพรแก่พวกเขา

“คุณไม่ควรมาถ้าคุณกังวลจริง ๆ” น้ำเสียงของมาร์คเย็นชา แอรี่ทำหน้ามุ่ยใส่เขา “อ๊ะ มาเถอะ” พ่อบ้านเฮนรี่มองไปที่แอเรียน แต่ก็กลืนคำพูดของเขากลับไป เขาขึ้นไปทักทายมาร์ค “นายท่าน” มาร์ครับรู้แล้วถามว่า “คุณดูแลทุกอย่างที่บ้านหรือยัง?” “ครับ พวกเขาได้รับรางวัลตามนั้น” พ่อบ้านเฮนรี่ตอบ มาร์คหยิบการ์ดออกมาและส่งให้พ่อบ้านร์เฮนรี่ “นี่เป็นของคุณ ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักในปีนี้” มาร์คทำสิ่งนี้ทุกปี เขามีน้ำใจต่อคนรับใช้ของเขา พ่อบ้านเฮนรี่ไม่ปฏิเสธ “มันคืองานของผมครับ” อาหารถูกเสิร์ฟบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว มาร์คนั่งลงที่โต๊ะกับแอรี่ แอเรียนลดศีรษะลงโดยไม่ตั้งใจและพยายามไม่มองไปที่พวกเขา พวกเขาต้องนั่งใกล้ ๆ ตรงข้ามเธอ ราวกับว่า... เธอเป็นคนนอก… “พ่อแม่ของฉันได้ไปพักร้อนที่ต่างประเทศ ฉันเบื่อที่จะอยู่คนเดียวดังนั้นฉันจึงมากับพี่มาร์คที่รัก หวังว่าคุณจะไม่รังเกียจนะ พี่ใหญ่!” แอรี่จงใจอวดแหวนเพชรเม็ดโตบนนิ้วของเธอ ในรอยยิ้มที่หวานเกินไปของเธอคือความรู้สึกถึงความพึงพอใจของเธอ “ตามสบาย” แอเรียนยังคงกินต่อไปโดยไม่ได้มองเธอแม้แต่น้อย แอรี่ไม่พอใจที่แอเรียนไม่ตอบสนองอย่างที่เธอต้องการ “คุณดูไม่มี