บทที่ 535 นอน

หลังจากที่ขึ้นรถแล้วแอเรียนก็พูดว่า “พาฉันไปที่โรงแรมแล้วเปิดห้องให้ฉันหน่อย ฉันมีแค่โทรศัพท์อยู่กับตัวเท่านั้น ฉันไม่มีบัตรประจำตัวของฉัน” มาร์คพยักหน้าเล็กน้อยแล้วขับรถกลับไปที่โรงแรม เมื่อพวกเขาผ่านเคาน์เตอร์ในล็อบบี้ แอเรียนก็หยุดฝีเท้าของเธอเพียงเพื่อให้มาร์คเตือนว่า “เธอไม่สามารถเปิดห้องโดยไม่มีบัตรประจำตัวได้ ไปที่ห้องของฉันเถอะ เดี๋ยวฉันจะนอนบนโซฟาเอง” เธอรู้ดีว่าเธอไม่สามารถหาห้องพักได้หากไม่มีบัตรประจำตัว อย่างไรก็ตาม ตอนที่มาร์คพยักหน้าในรถ เธอก็คิดว่าเขาจะหาทางเปิดห้องพักได้ เธอไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะคิดวิธีแก้ปัญหาแบบนี้ อย่างไรก็ตาม ไหน ๆ เธอก็อยู่ที่นี่แล้ว ในตอนนี้เธอจึงไม่สามารถหันหลังกลับและจากไปได้ง่าย ๆ ตอนนี้เกือบจะตีสี่แล้วและเธอก็หมดแรง นอกจากนี้ วันพรุ่งนี้เธอมีงานต้องทำด้วย เธอรู้ว่าห้องที่มาร์คพักอยู่บ่อย ๆ คือห้องวีไอพี ที่นั้นมีโซฟาในห้องนั่งเล่นและแยกออกจากห้องนอนด้วยแต่จะไม่มีประตูกั้นพวกเขา มันไม่เหมือนห้องสตูดิโอ ด้วยเหตุนี้เธอจึงยอมจำนนอย่างไม่เต็มใจ เมื่อแอเรียนเห็นเตียงที่ไม่ได้ถูกจัดไว้ เธอจึงเดาว่าเขาถูกปลุกให้ตื่นเพื่อไปตามหาเธอ เขาเพิ่งจะนอนบนเตี