บทที่ 516 ญาติ ๆ แบบนี้

จู่ ๆ โทรศัพท์ของแอเรียนที่วางอยู่บนโต๊ะกาแฟก็ดังขึ้น เธอรีบวิ่งไปรับสายและพบว่าทิฟฟานี่โทรมา “ฮัลโหล แอริ! ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง? ชินกับการไม่มีฉันอยู่ด้วยแล้วหรือยัง?” แอเรียนแสร้งทำเป็นเกียจคร้าน “ไม่ ฉันไม่ชินเลย และฉันยังกลัวจนน้ำตาแทบไหลเพราะต้องอยู่คนเดียว! เธอรู้หรือไม่ว่าฉันไม่เคยเดิน ถ้าฉันสามารถวิ่งไปที่ร้านกาแฟหรือกลับบ้านทุกคืนแทนได้? แต่เมื่อฉันคิดดูแล้ว ไม่มีอะไรที่ฉันต้องกังวลเป็นพิเศษ ฉันแค่เป็นแมวที่ขี้กลัว แล้วช่วงนี้เธอเป็นยังไงบ้าง? ให้ฉันเดานะ ทุกอย่างกับแจ็คสันราบรื่นดี ถูกไหม?” นี่เป็นหนึ่งในวันที่ทิฟฟานี่ไม่สามารถค้างคืนกับแจ็คสันได้ ครั้งนี้เป็นเพราะมีคนมาเยี่ยมเธอ “โอ้ ก็ดี มั้ง? เอาล่ะ ฉันจะไม่โกหกเธอ ฉันรู้สึก ไม่ปลอดภัยนิดหน่อย พอใจไหม? ฉันอ่านบทความมากมายเกี่ยวกับความสัมพันธ์ ความรัก และสิ่งต่าง ๆ บนอินเทอร์เน็ต และฉันได้ข้อสรุปว่าผู้ชายอย่างเขาควรจะถูกปฏิเสธความปรารถนาของเขาบ้างเป็นครั้งคราว คือ ฉันไม่สามารถตอบตกลงตลอดเวลาได้ ไม่อย่างนั้นเขาจะเบื่อฉันเร็วมาก” ทิฟฟานี่พล่าม “ดังนั้น หลังจากกลับมาที่เมืองหลวง ฉันจึงหาข้ออ้างที่จะไม่เจอเขาเป็นเวลาสองวัน แ