Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

บทที่ 505 เราต้องการสิ่งที่เราไม่มีเสมอ

เมื่อเธอนึกถึงความเฉยเมยของมาร์คเมื่อเธอพบเขาที่ออฟฟิศ แอเรียนรู้สึกไม่สบายใจ ถ้าเธอไม่ต้องการหาเงิน เธอก็คงไม่ยอมรับคำสั่งซื้อของเขา เธอไม่เพียงแต่เหนื่อยตลอดช่วงบ่ายเท่านั้น แต่เธอมีความรู้สึกว่าเขาตั้งใจทำให้ชีวิตของเธอยากขึ้น ไม่นานต่อมา นายาก็กลับมาที่ร้านหลังจากไปรับลูกสาวจากโรงเรียนอนุบาล เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องธรรมดาเมื่อไม่นานนี้ คนอื่นอาจไม่สังเกตอะไรเลย แต่แอเรียนสามารถมองทะลุผ่านได้ “นายา ไม่มีใครที่บ้านสามารถช่วยดูแลลูกได้เหรอ? ฉันไม่ได้ว่าอะไร ฉันชอบลูลู่ แต่ฉันแค่คิดว่ามัน… มันเหนื่อยเกินไปสำหรับเธอ ไม่มีใครไปรับลูกแทนเธอได้เหรอ?” นายาส่ายหัวด้วยรอยยิ้มขมขื่น “ไม่ สามีของฉันเหนื่อยจากการทำงาน เขาเป็นโปรแกรมเมอร์และมักจะทำงานล่วงเวลาจนดึกดื่นเสมอ เขาช่วยเรื่องลูกของเราไม่ได้ เขาไม่มีเวลา ส่วนพวกผู้ใหญ่ที่บ้าน… ฉันแต่งงานไกลบ้าน พ่อแม่ของฉันไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ และพ่อแม่ของสามีของฉันก็ไม่ต้องพูดถึงเลย พวกเขาคิดว่าตัวเองอยู่ในวัยเยาว์ที่มีความสุขกับชีวิต ดังนั้นพวกเขาจึงออกไปเที่ยวข้างนอกหลังอาหารเช้าทุกวัน ฉันมักจะไม่เห็นพวกเขาตลอดทั้งวัน ฉันเป็นคนส่งและรับลูลู่ เมื่อฉันกลับ

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.