บทที่ 430 เราจะไปเที่ยวกัน

เมื่อขยับออกไปเล็กน้อยแจ็คสันก็ยังคงอยู่เหนือเธอ “ทำไมผมต้องปล่อยคุณไปตอนนี้ด้วย? บอกผมก่อนว่าคุณจะเลิกงอแง!” มือของทิฟฟานี่ไล้ไปที่หัวของแจ็คสันและถูมันอย่างรุนแรง “ไม่! ฉันรู้สึกไม่ดี! ฉันหายใจไม่ออก!” ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าแตะต้องผมของเขาเช่นนั้นมาก่อน ด้วยอาการหายใจไม่ออกเพราะถูกสัมผัสเช่นนั้น แววตาของแจ็คสันก็เข้มลง เขาตรึงมือทีสร้างปัญหาของเธอไว้เหนือศีรษะของเธอแล้วพูดว่า "สิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่จะเป็นไปได้ก็คือการตกอยู่ในมือของคุณ คุณยั่วโมโหผมก่อน เพราะฉะนั้นอย่าเสียใจล่ะ” ก่อนที่ทิฟฟานี่จะสู้แจ็คสันกลับได้เขาก็ปิดระยะห่างระหว่างริมฝีปากของพวกเขา ก่อนหน้านี้เขาแค่จูบที่เบา ๆ แต่ครั้งนี้เขาทำให้มันลึกซึ้งยิ่งขึ้น หลังจากที่เขาดึงเข็มขัดของเสื้อคลุมอาบน้ำของทิฟฟานี่ออก เขาก็เห็นว่าทิฟฟานี่ดูค่อนข้างเล็กในชุดคลุมตัวใหญ่ ความคิดที่มีเหตุมีผลของแจ็คสันกลับมาในช่วงสุดท้ายขณะที่เขาถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “คุณกับอีธาน คุณเคย…?” ทิฟฟานี่ส่ายหัวอย่างฉุนเฉียว “ไม่! เราไปไม่ถึงขั้นนั้น… ก่อนที่จะเลิกรากันครั้งแรกก็ไม่… ครั้งนี้ก็ไม่…” เมื่อนึกถึงสื่งที่เธอพูดออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอก็ตร