บทที่ 273 ข้าวปั้นถูกไล่ออกไป

ในตอนนี้เองที่ทำให้เธอรู้สึกว่ามาร์คได้กลายเป็นคนสำคัญกับเธอเหมือนคนในครอบครัวไปแล้ว เมื่อใดก็ตามที่เขาอยู่รอบ ๆ คฤหาสน์ เทรมอนต์ ก็จะมีชีวิตชีวาขึ้น เธอไม่ชอบกลับบ้านไปยังบ้านที่ไร้ชีวิตชีวา สิ่งนี้ทำให้วันที่เหนื่อยล้าของเธอเหนื่อยล้ามากยิ่งขึ้น ข้าวปั้นตะปบเข้ามาในอ้อมแขนของเธอ เธอยิ้มแล้วอุ้มมันขึ้นไปชั้นบน “ฉันจะไปอาบน้ำและนอน ช่วงนี้ฉันยุ่งมาก ฉันขอโทษที่ไม่ได้ดูแลเธอเลย” ข้าวปั้นตอบเธออย่างเห็นอกเห็นใจด้วยเสียงคร่ำครวญที่น่าสงสาร เมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำข้าวปั้นก็หลับไปบนผ้าห่มที่มุมเตียงเรียบร้อย เธอไม่อยากปลุกมันขึ้นมาเธอจึงปล่อยให้มันนอนตรงนั้น เธอค่อย ๆ ย่องเข้าไปในผ้าห่มและหลับไป หลังจากเวลาผ่านไปสักครู่เธอก็ตื่นจากความฝันด้วยเสียงร้องโหยหวนของข้าวปั้น เธอเปิดไฟด้วยความตื่นตระหนก ทั้งมาร์คและข้าวปั้นรู้สึกตกใจกับเรื่องนี้อย่างเห็นได้ชัด ข้าวปั้นย่อตัวลงที่ปลายเตียงพร้อมกับเบิกตากว้างอย่างน่าเอนดู มาร์คยืนพิงประตูห้องนอนโดยไม่ขยับ ใครจะรู้ว่าวันนี้เขาประสบพบเจออะไรมาบ้าง? เขากลับมาหลังจากทำงานมาทั้งวัน หลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จเขาก็ตั้งหน้าตั้งตารอที่จะได้นอนหลับอย่างสบา