บทที่ 238 ผู้หญิงจิตใจเน่าเฟะ

มาร์คหยุดแล้วหันไปมองเธอ “มีอะไรหรอ?” แอรี่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเพื่อไม่ให้เขาไป เธอจึงคว้าชายเสื้อตนเองด้วยความตื่นเต้น “ฉัน… ฉันมีบางอย่างจะบอกคุณ…” มาร์คมองไปที่เธออย่างใจเย็น “ถ้าคุณมีอะไรก็พูดมาเลย ผมต้องกลับเป็นเพื่อนแอริ ผมไม่ได้มีเวลาทั้งวัน” แอเรียนลดดวงตาที่แสนสวยของเธอเพื่อมองมาที่แอรี่อย่างเยือกเย็น เธอไว้ใจมาร์คและรู้ว่าเขาจะไม่มีวันผิดคำพูด ต่อให้แอรี่พยายามอย่างไรเธอก็ไม่สามารถรั้งเขาให้อยู่ได้หรอก “ตรงนี้ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ เราไปคุยตรงนั้นได้ไหม? ขอแค่ 5 นาที…” แอรี่ก็ยังคงพยายามเต็มที่ พอเฮเลนเห็นเข้าเธอไม่ได้ลุกมาห้ามแอรี่ แต่เธอกลับมองมาที่แอเรียนด้วยแววตาที่สงสัย แม้ว่าเธอจะเป็นผู้ให้กำเนิดแอเรียน เธอยังคงไม่สามารถอ่านแอเรียนออกได้ มาร์คปฏิเสธ “ถ้าหากไม่มีอะไรสำคัญ พวกเราขอตัวกลับก่อนนะ” แอรี่เริ่มกระวนกระวาย “มีสิ! แต่ฉันไม่สะดวกที่จะคุยต่อหน้าคนอื่น เชื่อฉันสักครั้งนะพี่มาร์คที่รัก!” หลังจากที่มาร์คไตร่ตรองอยู่พักนึงเขาก็พยักหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว แอรี่รีบดึงตัวเขาไปก่อนที่แอเรียนจะทันได้พูดอะไร แอเรียนไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะคุยเรื่องอะไรกันแต่สีหน้าของมาร์คดูคร