บทที่ 1245 ภรรยาสองคนและความคับข้องใจของพวกเธอ

ทิฟฟานี่พยักหน้าและปล่อยซัมเมอร์ ที่จริงแล้วเธอแทบจะทนไม่ได้ที่จะต้องห่างกับเพลโต เพียงคิดถึงเรื่องนี้ก็ทำให้เธอกระวนกระวายแล้ว ผู้หญิงส่วนใหญ่จะเห็นลูกตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลกหลังจากที่คลอด อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าเธอไม่อาจเพิกเฉยต่อแจ็คสันที่เครียดมากขนาดนี้ได้ 2 ชั่วโมงต่อมา แอตติคัสก็มาถึง ทิฟฟานี่น้ำตาไหลระหว่างที่มองลูกชายตัวเองจากไป อย่างที่เขาพูดกันว่า ‘ไม่เจ็บปวด ไม่ก้าวหน้า’ สถานการณ์นี้คงจะเหมาะสมดี ทันใดนั้นบ้านของเธอก็รู้สึกว่างเปล่า เธอไม่อาจอยู่ที่บ้านอีกต่อไป เธอจึงโทรหาแอเรียน เมื่อเธอรู้ว่าแอเรียนกำลังนั่งวาดภาพอยู่ข้างนอกเธอก็รีบไปหาหล่อนทันที เธอจะต้องหาที่ระบาย ไม่อย่างนั้นเธอจะต้องสติแตกแน่ ๆ เธอไปถึงที่สวนสาธารณะข้างทะเลสาบที่แอเรียนอยู่ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาเมื่อพวกเธอเจอกัน “แอริ แม่ของแจ็คสันรับเพลโตไปเลี้ยงแล้ว” แอเรียนถอดหูฟังและถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมกะทันหันแบบนี้ล่ะ? ฉันนึกว่าเธอจะเลี้ยงเขาเอง?” “ก็แจ็คสันน่ะสิ” ทิฟฟานี่ตอบด้วยความโศกเศร้า “เขาทนเสียงร้องของลูกไม่ได้และเขาก็ไม่ชินที่แม่อยู่ด้วย เขาชินกับการอยู่คนเดียวและยอมให้ฉันอยู่ด้ว