บทที่ 1211 ก้าวเล็ก ๆ

ลิเลียนเห็นด้วย “ทิฟฟ์ อย่าดื้อได้ไหม? ทั้งหมดนี้มันจะดีต่อเธอนะ การอยู่บ้านระหว่างที่พักฟื้นก็จะเป็นภาระคนรอบข้างในทางอ้อมนะลูก นั่นรวมถึงแจ็คสันและคุณแม่ของเขาด้วย ฟังนะ เธอจะอ่อนแอไม่แพ้กับลูกของเธอในช่วง 1 เดือนแรก เพราะฉะนั้นมันจะดีต่อเราทุกคน ถ้าเธอได้รับการดูแลจากมืออาชีพที่ศูนย์พักฟื้นหลังคลอด ถูกไหม? อีกอย่าง เราจ่ายไหว การที่จะใช้เงินกับอะไรที่เป็นประโยชน์ก็ไม่นับว่าเปลืองนะลูก แล้วก็เลิกบ่นว่ามันไม่ปลอดภัยได้แล้ว ยังไงแจ็คสันก็อยู่กับเธอตลอดนี่” ทิฟฟานี่ขมวดคิ้วและเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย ไม่ว่าใครจะพูดอะไรเธอก็ไม่ต้องการที่จะอยู่ในที่แปลกที่ 1 เดือนเต็ม ๆ ไม่ว่าที่นั่นจะหรูหราเพียงใดก็ตาม อย่างไรมันก็จะไม่สบายตัวเท่าอยู่ที่บ้าน ขนาดอยู่ที่โรงพยาบาลทุกวันนี้เธอยังแทบจะเป็นบ้าเลย ทุก ๆ วันเธอจะขอพรให้ได้กลับบ้านเร็ว ๆ แจ็คสันที่สังเกตเห็นสีหน้าของเธอจึงรีบตอบ “ไม่เป็นไรครับแม่ ให้ทิฟฟ์เขาตัดสินใจอีกดีกว่านะครับ ตราบใดที่เธอมีความสุขก็จะไม่เป็นภาระใคร ผมเองก็ดูแลลูกได้และทำอาหารเก่ง ถ้าผมไม่ไหวผมค่อยจ้างพี่เลี้ยงก็ได้ ไม่เป็นปัญหาเลยครับ อีกอย่าง… ผมว่าอาหารที่ผมทำก็ไม่แพ้อาหาร