บทที่ 60

เจเน็ตเยาะเย้ยขึ้น “ซินดี้ ดีแล้วนะที่เธอเลิกคบหากับพวกเธอ เพื่อนแบบนี้ก็มีแต่จะทำดึงเธอต่ำลง” “แน่นอน เธอถึงขนาดต้องยืมเงินจากเพื่อนมาซื้อเสื้อผ้า” แคทเธอรีนที่ปกติแล้วมีความอดทนอย่างเหลือเชื่อ ไม่สามารถให้อภัยกับการดูถูกแบบนี้ได้อีกต่อไป “ฉันซื้อได้แน่นอน มันเป็นแค่รุ่นพิเศษธรรมดา ๆ” เธอหยิบบัตรที่ฌอนให้เธอเอาไว้ออกมาและส่งให้พนักงานขาย “คุณบอกฉันว่าคุณมีสองเซ็ตใช่ไหมคะ? ฉันอยากได้ทั้งสองเซ็ต ฉันจะไม่มีทางยอมให้คนอื่นใส่เสื้อผ้าเหมือนที่ผู้ชายของฉันใส่” สิ่งนี้สร้างความแปลกใจให้กับพนักงานขายเป็นอย่างมาก ทว่าใครจะปฏิเสธเงินได้? “ได้ค่ะ สองชุดนี้รวมกันเป็นหนึ่งล้านดอลล่าร์” “...” แคทเธอรีนรู้สึกขาอ่อนไปหมด เธอรู้สึกอยากจะตบหน้าตัวเองอย่างแรงที่พูดจาโง่ ๆ แบบนั้นออกไป เวรกรรม จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเกินวงเงินของบัตรล่ะ? เธอลอบชำเลืองมองไปที่ท่าทางไม่เชื่อของเจเน็ตและซินดี้ ก่อนจะบังคับตัวเองให้ยื่นการ์ดออกไป ‘ให้วงเงินในบัตรพอจ่าย ๆ’ เธอภาวนากับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า “โอ้ ฉันต้องขอแจ้งให้คุณทราบว่าเราไม่รับสินค้ารุ่นจำกัดคืน” พนักงานขายพูดขึ้นในทันที แคทเธอรีนรู้สึกสมองของเธอว่างเปล่