บทที่ 287

ร่างของฌอนแข็งทื่อ เขาจับไหล่บางของเธอด้วยความโกรธและถามเธอด้วยเสียงอันแหบพร่าว่า “ใครที่คุณอยากให้ลูบท้องให้?” เวสลีย์ โลว์ยอนส์? ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาจะโยนเธอออกจากห้องอย่างแน่นอน “ฌอนนี่ ฌอนนี่...” แคทเธอรีนมึนงง เธอจำได้ว่าเมื่อเธอปวดท้องในช่วงนั้นของเดือน ฌอนนี่จะช่วยลูบท้องของเธอ “แคทเธอรีน โจนส์ คุณแน่ใจนะว่าคุณเมา?” ฌอนบีบใบหน้าเล็กของเธออย่างแรง เธอกำลังเล่นสนุกกับเขาอีกแล้วหรือ? “มันเจ็บนะ คุณใจร้าย” แคทเธอรีนยกเท้าของเธออย่างเมามายขึ้นเตะเขาเบา ๆ ฌอนเกือบเลือดกำเดาไหล ความคิดเลวทรามอะไรในหัวของร็อดนีย์ ที่ให้เธอใส่ชุดกระต่ายน้อยตัวนี้? มันกำลังทรมานเขาอย่างเห็นได้ชัด “แคทเธอรีน โจนส์ ฝันไปเถอะ ที่คุณอยากให้ผมช่วยลูบท้องให้” ฌอนบีบใบหน้าของเธอจนกระทั่งมันแดง “อื้อ… มันเจ็บ… ฌอนนี่” แคทเธอรีนกัดริมฝีปากอย่างไร้เดียงสา ก่อนจะลืมตาที่สวยและฉ่ำไปด้วยน้ำของเธอขึ้นมา ฌอนกลืนลูกกระเดือกในคอของเขา ครู่ต่อมาเขาก็พึมพำก่นด่ากับตัวเอง และห่มผ้าห่มให้เธอก่อนจะเดินออกไป ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาเดินไปห้องครัว เขาใช้โทรศัพท์ค้นหาว่าควรจะกินอะไรดี ถ้ารู้สึกไม่สบายท้องกลังจากดื่มมาทั้งค