บทที่ 277

ฌอนยกริมฝีปากได้รูปของเขาขึ้นแล้วยิ้มออกมาน้อย ๆ “ดูเหมือนที่นี่จะไม่ต้อนรับผมนะครับ ผมน่าจะกลับได้แล้ว...” เมื่อฌอนหันหลัง ทุกคนเริ่มตื่นตระหนก เมลานี่กอดแขนของเขาแน่นแล้วร้องโวยวาย “คุณพ่อ สั่งให้แคทเธอรีนขอโทษเดี๋ยวนี้!” โจเอลกำมือแน่น ถ้าฌอนเดินออกไปจากบ้านตระกูลยูลหลังจากที่เขาเข้ามาได้ไม่นาน ทุกคนที่มีอิทธิพลในแคนเบอร์ราจะรู้ว่าเขาไปมีเรื่องกับตระกูลฮิลล์ ถ้าเป็นแบบนั้น ตระกูลยูลจะต้องไม่ได้รับการยอมรับในแคนเบอร์รา “เคธี่ลูก แค่… ขอโทษ” เมื่อเขาพูดจบประโยค เขาระบายยิ้มด้วยความทุกข์ใจแล้วถอนหายใจออกมา แคทเธอรีนตกใจจนพูดไม่ออก เธอกำมือแน่น เธอไม่เคยรู้สึกขยะแขยงใบหน้าอันหล่อเหลาของฌอนมากเท่านี้มาก่อน ตอนนั้นเธอเคยตกหลุมคนแบบเขาไปได้อย่างไร? หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อรู้ว่าครั้งนี้เธอต้องยอม “ขอโทษนะคะ คุณชายฮิลล์ ดิฉันไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวอะไรมากนัก และไม่ทราบว่าต้องวางตัวให้เหมาะสมในเมืองนี้อย่างไรค่ะ ดิฉันมาจากบ้านนอกคอกนา ดิฉันหวังว่าคุณคงไม่ลดตัวลงมาเกลือกกลั้วกับดิฉันนะคะ” ฌอนรู้สึกโดนดูถูก มาจากบ้านนอกคอกนาอย่างนั้นเหรอ? เธอกล้าดีอย่างไรมาพูดจากระแทกแดกดันเขาแ