บทที่ 259

“ฉันขอสาปแช่งนาย ให้ชาติหน้าไปเกิดเป็นหมา” เชสดีดนิ้ว “เฟรยาดูให้ดี ๆ ผมเชส แฮริสัน” “ใครคือเชส แฮริสัน?” เฟรยาเอียงคอถาม “ฉันไม่เคยได้ยินชื่อเขา นี่นายกำลังลักพาตัวฉันเพราะฉันสวยใช่ไหม?” เชสพูดอะไรไม่ออกพลางชี้นิ้วไปที่ข้างหน้า “คุณรู้จักฌอน ฮิลล์ไหม? เขาเป็นแฟนของเพื่อนสนิทคุณไง แคทเธอรีน โจนส์น่ะ” เฟรยามองไปที่เขาด้วยความมึนงง แล้วจู่ ๆ ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้น “อ๋อ คุณน้า คุณน้าสวัสดีค่ะ” ฌอนนวดที่หว่างคิ้วของเขา เฟรยาเรียกเขาด้วยชื่อไร้สาระแบบนั้นตอนเมาอีกแล้ว ถึงอย่างนั้น เชสกลับหัวเราะเยาะ “คุณเข้าใจผิดแล้ว เขาไม่ใช่น้าของคุณนะ” “ฉันไม่ได้เข้าใจผิด เขาเป็นน้า” เฟรยาโบกไม้โบกมือ “ฉันไม่เคยเข้าใจผิด เขาเป็นน้าของอีธาน โลว์ คนเจ้าชู้คนนั้น เคธี่กับฉันจับตาดูคุณตอนที่เราเจอคุณที่บาร์” ฌอนขมวดคิ้วเข้าหากับพลางถามขึ้นด้วยเสียงทุ้มเข้ม “ทำไมคุณถึงจับตาดูผม?” “เพื่อทำความรู้จักกับคุณ ใช่แล้ว ถ้าเคธี่ได้เป็นน้าของอีธาน เขาจะไม่โกรธจนตายไปเลยเหรอ? นอกจากนั้นยังสร้างความวุ่นวายให้กับตระกูลโลว์อีกด้วย ฮ่า ๆ” เฟรยาเมามาก “อ๋อ เดี๋ยวก่อน คุณไม่ใช่คุณน้า ฉันเข้าใจผิด ฉันทำให้เคธี่เ