บทที่ 217

“คุณชายฮิลล์คะ ฉันอยากร่วมงานกับคุณในโครงการนี้นะคะ แต่ตอนนี้ฉันเพิ่งถูกไล่ออกออกจากฮัดสัน” รีเบคก้าพูดอย่างหดหู่พลางฝืนยิ้มด้วยความขมขื่น “คุณพ่อและฉันมีตำแหน่งเป็นเดิมพัน...” “ผมแก้ปัญหาให้คุณได้ทุกอย่าง ตราบใดที่คุณทำหน้าที่ได้ดีตลอดเวลาที่อยู่กับผม” วิลลี่เผยยิ้มออกมา “ผู้หญิงที่อยู่รอบ ๆ ตัวผม ต่างได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากผม” “ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันเองก็จะดูแลคุณเป็นอย่างดีเหมือนกันค่ะ” ด้วยการตัดสินใจเด็ดขาด เธอจูบเขาเพื่อเป็นการสัญญาจากเธอ หลังจากนั้นไม่นาน เสียงร้องโหยหวนของรีเบคก้าก็ดังขึ้นภายในห้องอีกครั้ง เธอร้องไห้ด้วยความขมขื่น พลางคิดในใจ ‘นังแคทเธอรีน ตอนนี้ฉันเจ็บปวด ทุกข์ทรมานแสนสาหัส ในอนาคต ฉันจะกลับไปคิดบัญชีกับแกทั้งต้นทั้งดอก’ ... ช่วงเวลาสิ้นปีใกล้เข้ามาทุกที งานเฉลิมฉลองวันครบรอบของบริษัทฮัดสันถูกจัดขึ้นในโรงแรมเจ็ดดาว ฮัดสันไม่เพียงแต่เชิญคนมีชื่อเสียงหลายคนให้มาร่วมงานฉลองในค่ำคืนนี้เท่านั้น แต่ผู้มีอิทธิพลในวงการธุรกิจต่างก็มาร่วมงานด้วยเช่นกัน 19:00 น. ในฐานะประธานคนใหม่ แคทเธอรีนเข้าไปในโรงแรมช้า ๆ ด้วยรถเบนท์ลีย์ เมื่อประตูรถถูกเปิดออก เธอสวมช