บทที่ 950 ขุดหลุมศพตอนกลางคืน

ชายชราพยักหน้าและชูมือขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้กิดเดียนนั่งลง จากนั้นเขาก็ถามว่า "แล้วนายจะช่วยเธอออกมาได้ยังไง บอกฉันทีได้ไหม?" พวกเขาแลกเปลี่ยนสายตากัน จากนั้นพวกเขาก็บอกรายละเอียดของแผนการให้ชายชราฟัง ในเวลานี้อีกด้านหนึ่ง ภายในบ้านที่มืดมิดและทรุดโทรม มีเด็กสาวนั่งอยู่บนเตียง มือและเท้าของเธอถูกมัดเอาไว้ และปากของเธอก็ถูกปิดเอาไว้ด้วยผ้า ใบหน้าของดูเธอซีดเซียวและน่าสงสาร ด้านนอกมีฝีเสียงเท้าที่ชัดเจน จากนั้นไม่นานประตูก็ถูกเปิดออก ชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม เขาถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกแล้วโยนมันลง หญิงสาวรู้สึกเย็นยะเยือกด้วยออร่าที่เย็นชาของเขา เธอจึงขยับร่างกายเพื่อหลีกเลี่ยงเขา ชายผู้นั้นยืนอยู่ที่ขอบเตียงและมองลงมาที่เธอ ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็ก้มลงมองเธอด้วยสายตาที่เฉียบขาด “ฟลอร่า บอกฉันมาว่าปู่ของเธอซ่อนมันเอาไว้ที่ไหน?” เสียงของเขาดูน่ากลัวราวกับงูพิษ ฟลอร่าส่ายหน้าและกลืนน้ำลาย เธอไม่สามารถพูดออกมาอย่างชัดเจนได้ ชายผู้นั้นเริ่มหมดความอดทน เขายกมือขึ้นแล้วดึงผ้าออกจากปากของเธอ จากนั้นเขาก็ถามด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า “บอกมาว่ามันซ่อนอยู่ที่ไหน?” ฟลอ