บทที่ 765 ร่วมมือกัน

ทันใดนั้น สายตาของวิกกี้ก็เปลี่ยนเป็นสายตาที่เย็นชาเมื่อเธอจ้องมองไปที่เขา เมื่อเอาชนะเธอได้ เกรกอรี่ก็เหลือบมองเธออย่างภาคภูมิใจ ในความเป็นจริงเขาเป็นคนที่น่าเกรงขามราวกับว่าเขาเป็นเทพจากยมโลก อย่างไรก็ตาม เขากำลังทำตัวเป็นเด็กที่กำลังภาคภูมิใจต่อหน้าผู้หญิงคนนี้ วิกกี้พ่นลมหายใจ “เกรกอรี่ หลังจากที่ไม่ได้เจอนายมาสี่ปีแล้ว นายยังไร้ยางอายเหมือนเดิมนะ!” เมื่อได้ยินคำพูดที่หยาบคายของเธอ ชายคนนั้นก็ไม่ได้รู้สึกโกรธ ในทางตรงกันข้าม ยิ่งเธอโกรธมากเท่าไหร่ ยิ่งทำให้เขาภาคภูมิใจในตัวเองมากขึ้นเท่านั้น เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “เหมือนเธอ” วิกกี้โกรธจัดและหมดคำพูดในทันที เมื่อสังเกตเห็นการแสดงออกของเธอ เกรกอรีก็ปล่อยเธอไปในที่สุด เขาหันกลับมาและเดินต่อไป วิกกี้จับคางของเธอที่ถูกบีบแน่นก่อนหน้านี้ เธอคิดว่าจะต้องมีรอยนิ้วปรากฏขึ้นอย่างแน่นอน เมื่อนึกถึงใบหน้าของชายผู้ที่สมควรได้รับหมัดของเธอ ความโกรธก็เริ่มเข้าครอบงำ ในขณะที่เธอจ้องมองไปยังแผ่นหลังของเขา เธอทำได้เพียงแค่คิดในใจและเดินตามเขาไป เมื่อพวกเขาก้าวออกมา ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงสวนสุสาน สถานที่กว