บทที่ 734 เป็นเขาจริง ๆ ด้วย

มีคนกำลังชกต่อยกัน แต่ไม่ทราบจำนวนคน ในที่สุดชายคนนั้นก็จับหมัดของเนลล์ได้แล้ว จากนั้นเธอก็รู้สึกแน่นที่เอวของเธอ และร่างกายของเธอถูกพลิกคว่ำและโดนเขากดลงเอาไว้ เธอตกใจมาก เนลล์กำลังจะโต้กลับอีกครั้งเมื่อเธอได้ยินเสียงที่คุ้นเคย “คุณมีแค่แรงนี้เหรอ การเคลื่อนไหวทั้งหมดที่ผมสอนคุณในตอนนั้น คุณส่งคืนทั้งหมดให้อาจารย์แล้วหรือไง?” เนลล์ถึงกับอึ้ง เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา ผู้ชายคนนั้นกำลังจับข้อมือของเธอ เสื้อผ้าบนร่างกายและผมของเธอกระเซิงจากการต่อสู้ก่อนหน้านี้ ดวงตาเหล่านั้นคมมาก พวกมันคมมากจน เนลล์รู้สึกราวกับว่ามีดเย็น ๆ แทงเข้าที่หัวใจของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะสั่นเล็กน้อยแล้วถามว่า “คุณเป็นใคร?” มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าเธอสามารถทำศิลปะการต่อสู้ได้ แต่เธอไม่สามารถจินตนาการได้ว่าจะมีสักคนที่นี่ในเวลานี้ ชายคนนั้นยิ้มให้กับคำพูดนั้น ดวงตาที่แหลมคมของเขาเป็นประกายด้วยแสง และเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ลิตเติ้ลเซเว่นไม่ได้เจอพี่ใหญ่เพียงไม่กี่วันแล้ว เธอลืมพี่ไปแล้วหรือ ตอนนี้เธอจำเสียงพี่ไม่ได้ด้วยซ้ำ?” เนลล์สั่นอย่างหนัก รูม่านตาขยายออกด้วยความตกใจ “เกรกอรี