บทที่ 722 อ่อนหวาน ไร้เดียงสา น่ารัก

“แบบนี้เธอมีความสุข ผมก็มีความสุข ทุกคนมีความสุข! เมื่อคุณได้พาเธอกลับบ้าน คุณจะไม่ต้องกังวลว่าเธอจะหนี ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว” ชายคนนั้นพยักหน้าขณะฟัง “จริง จริง มีเหตุผลนะเฟร็ด” เฟร็ดยิ้มอย่างมีชัยและพึงพอใจ “ในกรณีนี้ มันเป็นข้อตกลง ผมจะกลับไปก่อน เมื่อคุณมีเงินเพียงพอ ก็ค่อยหาผม” เฟร็ดโบกมือให้ชายคนนั้นหันหลังเดินจากไป เนลล์มองดูชายคนนั้นจากไป แต่เฟร็ดยังคงยืนอยู่ที่นั่นอีกนาน จนเขาจะสูบบุหรี่หมดก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปในบ้าน เธอค่อย ๆ ย่องกลับไปที่ประตูหลังและเดินเข้าไป เมื่อเธอกลับถึงห้อง หัวใจของเธอก็เต้นแรงและจิตใจของเธอก็สับสน แนนซี่ยังไม่ได้นอน เธอนอนอยู่ที่นั่นเพื่อรอให้เนลล์กลับมา เธอเห็นเธอกลับมาและถามว่า “ท้องของเธอรู้สึกดีขึ้นไหม?” เนลล์พยักหน้า “ดีขึ้นมากแล้ว” ขณะที่เธอพูด เนลล์หันไปล็อกประตูให้เรียบร้อยและแนบหูแนบกับประตูเพื่อฟังเสียงอย่างระมัดระวัง หลังจากที่เธอแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ข้างนอก เธอจึงเดินไปหาแนนซี่ แนนซี่ไม่รู้ว่าทำไมเนลล์จึงแสดงท่าทางแปลก ๆ และจ้องมองเธอด้วยตาที่เบิกกว้าง เนลล์นั่งบนเตียงและกระซิบกับแนนซี่ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “เมื่อกี้ฉันไ