บทที่ 669 รักษาบาดแผลของเธอ

ลูซี่ แคทซ์จ้องมาที่เขาอย่างโกรธจัด “คุณกล้าพูดแบบนั้นได้ยังไง?” โจเอล ฟอสเตอร์ ยิ้มและยื่นมือออกลูบที่มุมปากของเธอเบา ๆ “ผมขอโทษ อารมณ์มันพาไป ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ เดี๋ยวจะพาไปหาหมอ” เมื่อได้ยินเขาพูดถึงการไปหาหมอ ลูซี่หน้าแดง เธอกัดฟันและพูดว่า “หุบปาก! ฉันไม่ไป ถ้าอยากไปก็ไปเองได้” ท่าทางโกรธของหญิงสาวร่างเล็กดูเหมือนจะไม่ด้โกรธเคืองมากเท่าไร แต่เป็นการทำหน้าบูดบึ้งมากกว่า โจเอลรู้สึกถึงแรงกระตุ้นที่โกรธจัดที่เขาต่อสู้อย่างหนัก ให้หายไปก่อนที่มันจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง เพื่อหลีกเลี่ยงการทำบางสิ่งที่เขาจะเสียใจ เขาได้เปลี่ยนหัวข้อ “เราจะกลับกันบ่ายนี้ มีที่อื่น ๆ ที่คุณอยากไปอีกไหม ผมจะไปกับคุณ” ลูซี่คิดอยู่ครู่หนึ่ง จริง ๆ แล้ว มันหายากมากสำหรับเธอที่จะได้หยุดพักผ่อน ดังนั้นสิ่งที่เธอต้องการทำคืออยู่ในห้องเพื่อนอน เธอไม่อยากไปไหน นอกจากนี้ การกระทำที่น่ารังเกียจของชายผู้นี้เมื่อคืนนี้ทำให้ร่างกายของเธอเจ็บปวดจนถึงตอนนี้ เธออยู่ในสภาพที่จะไปไหนไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงส่ายหัว เมื่อโจเอลเห็นเช่นนั้น เขาก็ไม่ได้ถามอะไรอีก หลังจากยืนยันเวลาที่จะรับประทานอาหารกลางวันแล้ว พวกเขาก็จะกล