บทที่ 559 ไม่ใช่สัตว์เลี้ยง

ลูซี่ แคทซ์พยักหน้า เธอยกนิ้วขึ้นและชี้ไปที่โซฟาเพื่อหลีกเลี่ยงความอึดอัด “นั่งก่อนสิ คุณต้องการน้ำไหม ฉันจะได้เทน้ำให้คุณ” โจเอลพยักหน้า และไม่ปฏิเสธ หลังจากที่ลูซี่เทน้ำหนึ่งแก้วให้เขา ทั้งบ้านก็ตกอยู่ในความเงียบที่น่าอึดอัดใจ บรรยากาศจึงกระอักกระอ่วน เธอไม่รู้ว่าทำไมชายคนนี้ ที่เคยพลัดพรากจากชีวิตเธอไปนานแสนนาน ถึงตัดสินใจกลับมาในวันนี้อย่างไม่ทันตั้งตัว เธอรู้สึกไม่สบายใจและสับสนเข้าไปอีก ในตอนนี้ลูซี่ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร โจเอลจิบน้ำอย่างเงียบ ๆ แล้ววางแก้วลง เขาเอนตัวพิงโซฟาและยืดหลังอย่างสบาย เขามองเธอด้วยใบหน้าที่ว่างเปล่าและพูดว่า “ทำไมคุณถึงยืนอยู่ที่ตรงนั้น มานั่งสิ” ขณะที่เขาพูด เขาก็ตบที่ว่างข้าง ๆ เขา ลูซี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะมีข้อตกลงด้วยกัน และในที่สุดเธอก็ไม่สามารถหนีจากสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นได้เลย แต่เธอก็ไม่คาดคิดว่าเธอจะมีความสัมพันธ์กับเขาอย่างรวดเร็วแบบนี้ ร่างกายของเธอก็ปฏิเสธที่จะเข้าใกล้เขาโดยไม่รู้ตัว ดังนั้นเธอจึงยืนอยู่ที่นั่นได้เท่านั้น โจเอลเดาว่าเธอกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้น เขาหัวเราะและไม่โกรธ โจเอลดึงมือของเขาเล่นโดยไ