บทที่ 246 ปฏิเสธการประกันตัว

ในความคิดของเธอเด็กน้อยคนนี้ทำให้เธอมีความสุข เนลล์ไม่รู้ว่าที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นกับเด็กคนนี้เธอเห็นเพียงประพฤติตัวดีของเด็กที่มันตราตรึงอยู่ในใจของเธอ ทั้งคู่กอดกันสักพักก่อนจะปล่อยออกจากกัน กังวลว่าลิซซี่อาจจะหิว เนลล์จึงตักอาหารให้เธอ แต่ก็ถูกหยุดไว้ด้วยเสียงทุ้มต่ำของกิดเดียน ชายคนนั้นทำหน้าตาบึ้งตึง “อย่าทำให้เสียนิสัย ปล่อยให้เธอกินด้วยตัวเอง” เนลล์ผงะและตะคอกกลับไปแล้วบอกว่าลูกยังเด็ก ลิซซี่หยิบช้อนขึ้นมาแล้วตักเข้าปากทำให้เธอประหลาดใจ เธอเคี้ยวข้าวด้วยแก้มป่องและตอบว่า “แม่คะ ตอนนี้หนูโตแล้ว หนูกินเองได้แล้วไม่ต้องให้ใครมาป้อนอาหารให้” เนลล์มองดูเธอและหัวเราะออกมา ในหัวใจของเธอเต็มไปด้วยความอบอุ่นเธอแตะเบา ๆ ไปที่จมูกของลิซซี่ “โอเค ลิซซี่เก่งที่สุด” เด็กน้อยยิ้มอย่างมีความสุข หญิงชรานั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็หัวเราะคิกคักอย่างพึงพอใจพร้อมกับส่งสายตาที่บริสุทธ์มองมา หลังจากรับประทานอาหารกลางวันกับครอบครัวก็กลับเข้าห้องพักเพื่อพักผ่อน เนลล์พาลิซซี่ไปที่ห้องนอนของเธอ ในขณะที่ลิซซี่ตื้อเธอเพื่อให้เล่านิทาน ด้วยการเดินทางอย่างกะทันหันทำให้กิดเดียนต้องรับผิดชอบงานที่แมทธิวจัด