บทที่ 13 การลงนามกับเฟิงฮัว

วันรุ่งขึ้นเนลล์มาถึงบริษัทแต่เช้า ทันทีที่เธอเข้าไปในห้องทำงานเธอรู้สึกว่าบรรยากาศในวันนี้ค่อนข้างแตกต่าง ทุกคนกระซิบกันด้วยเสียงต่ำ เมื่อพวกเขาเห็นเธอเข้ามาการแสดงออกของพวกเขาก็เปลี่ยนไปพวกเขาทุกคนต่างก็ปิดปากมองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ ดวงตาของเนลล์หรี่ลงและเธอเข้าไปในห้องทำงานของเธอโดยไม่เหลือบมองพวกเขา ทันทีที่เธอนั่งลงเธอก็กดสายโทรศัพท์ภายในเพื่อให้ฮันนาห์เข้ามา ฮันนาห์เดินเข้ามาอย่างแข็งกร้าวและมองไปที่เนลล์ด้วยความเห็นใจ เนลล์เอนหลังพิงเก้าอี้อย่างสนุกสนานและมองไปที่เธอ “เกิดอะไรขึ้น? แค่เวลาเพียงสองวัน ทำไมคุณถึงมองฉันแบบนั้น?” ฮันนาห์ยิ้มอย่างใจเย็นและกล่าวว่า“ คุณ เจนนิงส์คุณไม่…ได้รับข่าวสารล่วงหน้าเกี่ยวกับวันนี้หรือไม่?” เนลล์เลิกคิ้วแล้วหยิบแก้วบนโต๊ะมารินน้ำให้ตัวเอง เธอตอบอย่างสบาย ๆ ขณะที่เธอดื่มน้ำ “ฉันไม่ได้น่ะสิ! เกิดอะไรขึ้น?” “เอ่อ…มันไม่มีอะไรค่ะ ฉันเพิ่งได้ยินว่าวันนี้จะมีพนักงานใหม่ที่บริษัท ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าร่วมแผนกประชาสัมพันธ์ของเรา” “อย่างนั้นเหรอ? ทุกคนได้ข่าวแล้วหรือยัง?” “ฉันได้ยินคนในแผนกทรัพยากรบุคคลคุยกันเรื่องนี้ พวกเขากล่าวว่าบุคคลที่เข้าร่วมเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการประชาสัมพันธ์ ดูเหมือนว่าเธอจะมีคุณสมบัติพอสมควรและได้จัดการเคสสำหรับคนดังในรายการหลายคน" เธอหยุดและมองไปที่เนลล์อย่างลังเลด้วยความลำบากใจ “คุณเจนนิงส์คะ คุณคิดว่าประธานมอร์ตันมีเจตนาอย่างไร ... ถึงจ้างคนนั้นมา?” ทุกคนในบริษัท รู้ว่าแผนกประชาสัมพันธ์ของเฟิงฮัว มีเนลล์เป็นหัวหน้า แต่พวกเขาไม่รู้เกี่ยวกับภูมิหลังของเนลล์เพราะเธอมีประวัติที่น้อยมาก เธอไม่เคยคุยเรื่องอื่นเลยนอกจากงานในออฟฟิศ อย่างไรก็ตามไม่ว่าเธอจะมีภูมิหลังอย่างไรเธอก็ยังเด็กมาก เด็กผู้หญิงในวัยยี่สิบของเธอจะมีประสบการณ์ได้มากแค่ไหน? ในอุตสาหกรรมนี้ที่ความอาวุโสและประสบการณ์เป็นสิ่งสำคัญใครจะเชื่อว่า เจสัน มอร์ตัน จ้างผู้เชี่ยวชาญคนนี้มาทำงานที่ต่ำกว่าเนลล์? ถ้าเธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำงานที่ตำแหน่งต่ำกว่าเธอนั่นอาจหมายถึง … ในที่สุดเนลก็เข้าใจว่าทำไมทุกคนถึงมองเธอแปลก ๆ ในวันนี้ เธอหรี่ตาและซ่อนอารมณ์ไว้ข้างใต้ก่อนจะยิ้มจาง ๆ “เอาล่ะออกไปได้แล้ว!” ฮันนาห์รู้สึกกังวลเล็กน้อยกับท่าทางที่สงบของเนลล์ แต่รู้ดีว่าไม่ใช่สถานที่ที่เธอจะพูดอะไรเธอจึงออกไปด้วยสีหน้ากังวล หลังจากฮันนาห์จากไปเนลล์ครุ่นคิดสักครู่ก่อนจะหัวเราะ เธอเก็บข้าวของในเวลาสั้น ๆ และหยิบซองจดหมายที่เตรียมมาจากกระเป๋าและมุ่งหน้าไปที่ห้องประชุม เป็นเวลาเก้าโมงเช้า ห้องประชุมเต็มไปด้วยผู้บริหารระดับสูงจากเฟิงฮัว เมื่อเห็นเนลล์เข้ามาทุกคนก็ทักทายเธอบางคนด้วยความจริงใจและบางคนเสแสร้ง ท้ายที่สุดแม้ว่าทักษะและความกล้าหาญที่เธอแสดงออกมาในช่วงสองปีที่ผ่านมาทำให้คนส่วนใหญ่เชื่อมั่น แต่ก็ยังมีคนกลุ่มเล็ก ๆ ที่รู้สึกว่าเธอซึ่งเป็นเด็กสาวไม่มีคุณสมบัติที่จะนั่งในตำแหน่งสำคัญเช่นนี้ เนลล์ไม่สามารถใส่ใจในความคิดของพวกเขาและเดินไปที่นั่งของเธอเอง ในขณะนั้นเองประตูห้องประชุมก็ถูกผลักเปิดออกอีกครั้ง เมื่อเธอมองขึ้นไปก็เห็น เจสัน มอร์ตัน เดินเข้ามาพร้อมคนกลุ่มหนึ่ง รูม่านตาของเนลล์หดลงขณะที่การแสดงออกของเธอเย็นลงทันที นอกจากเลขานุการสองคนที่ตามหลังเจสัน แล้วยังมี เซลีน เจนนิ่งส์ และตัวแทนของเธอ สกายลาร์ เทอร์เรล ทุกคนในแวดวงรู้ว่า สกายลาร์ เทอร์เรล คือใคร นอกจากนี้เธอยังเคยทำงานด้านการประชาสัมพันธ์และมากกว่าครึ่งหนึ่งของงานใหญ่ชุดสุดท้ายของแนวหน้าที่ ได้รับการเลี้ยงดูจากเธอ ถือได้ว่าเป็นความสำเร็จที่น่าทึ่ง เธอเพิ่งกลายเป็นตัวแทนในภายหลัง แต่บางทีอาจเป็นเพราะทิศทางของอุตสาหกรรมที่เปลี่ยนไปเร็วเกินไปหรือเพราะเธอไม่เคยชินกับมัน แต่ไม่มีศิลปินคนไหนที่เธอเลี้ยงดูมาสามารถประสบความสำเร็จได้ คนเดียวที่อยู่ภายใต้เธอที่ได้รับความนิยมคือ เซลีน เจนนิ่งส์ กลับกลายเป็นว่าคนที่เจสันจ้างคือเธอ ริมฝีปากของเนลล์เม้มด้วยความเยาะเย้ย ผู้บริหารคนอื่น ๆ รู้สึกสับสนเล็กน้อยเมื่อเห็น เซลีน และ สกายลาร์ ทุกคนรู้ว่าเซลีนเป็นใคร เธอเคยเป็นศิลปินหญิงระดับ แนวหน้าของวงการบันเทิง แม้ว่าเธอจะเพิ่งเดบิวต์เมื่อ 4 ปีก่อน แต่ความนิยมของเธอก็ยังคงอยู่ในระดับสูง ว่ากันว่าเธอเป็นลูกสาวที่มีค่าของครอบครัวเจนนิงส์ แม้ว่าเธอจะไม่ได้เซ็นสัญญากับเอเจนซี่ แต่เธอก็ตั้งสตูดิโอของตัวเอง ตราบใดที่เธอเต็มใจทุ่มเงินก็จะไม่ขาดแคลนทรัพยากร อย่างไรก็ตามไม่ใช่ทุกคนที่รู้จัก สกายลาร์ เทอร์เรล หลังจากนั้นเป็นเวลากว่าสิบปีแล้วที่ สกายลาร์ อยู่ในจุดสูงสุดของเธอ ความสามารถในวงการบันเทิงถูกแทนที่อย่างรวดเร็วและส่วนใหญ่มีประสบการณ์เพียงห้าถึงแปดปี น้อยคนนักที่จะลอยอยู่ได้นานกว่าสิบปี ดังนั้นจึงมีเพียงผู้ที่มีประสบการณ์มากกว่าสิบปีในสาขานี้เท่านั้นที่จำสกายลาร์ได้ เมื่อเชื่อมโยงการปรากฏตัวของเธอกับข่าวลือเมื่อเช้านี้ในที่สุดพวกเขาก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เนลล์ด้วยความเห็นใจ ใคร ๆ ก็บอกได้ว่าเนลล์ทุ่มเทให้กับบริษัท อย่างแท้จริง เมื่อสองปีก่อนในช่วงที่บริษัท ตกอยู่ในความย่ำแย่ที่สุดเธอได้เข้าร่วมและช่วยชีวิตศิลปินที่มีค่าไม่กี่คนให้กับบริษัท เธอทำงานอย่างขยันขันแข็งและมีมโนธรรมในช่วงสองปีที่ผ่านมา คนที่ทำงานหนักที่สุดคือเธอและคนที่จัดการคดีได้มากที่สุดก็คือเธอเช่นกัน เมื่อใดก็ตามที่เกิดอะไรขึ้นกับศิลปินใน บริษัท พวกเขาจะไปหาวิธีแก้ปัญหาเป็นใครไม่ได้นอกจาก เนลล์ เจนนิ่งส์? อย่างไรก็ตามคนอย่างเธอกำลังถูกแทนที่ทันทีหลังจากที่บริษัท เติบโตและแข็งแกร่ง ทุกคนจะรู้สึกเฉยเมยเกี่ยวกับมัน หากมีบางคนที่ไม่พอใจก็จะมีคนที่รู้สึกแย่เช่นกัน มีเพียงไม่กี่คนที่ไม่ถูกกับเนลล์รีบมาต้อนรับสกายลาร์และเซลีนด้วยรอยยิ้ม พวกเขาทักทายกันด้วยเสียงหัวเราะบอกว่ามีความสุขที่ได้พบพวกเขาและอื่น ๆ เซลีนตอบกลับพวกเขาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนดูใจดีและอ่อนหวานเช่นเคย เมื่อเธอมองไปที่เนลล์เท่านั้นที่ความรู้สึกอบอุ่นใจเผยออกมาโดยไม่รู้ตัวในส่วนลึกของดวงตาของเธอ เนลล์ลดตาลงและแสร้งทำเป็นไม่เห็น เธอมองนาฬิกาข้อมือในมือด้วยสีหน้าว่างเปล่าและในที่สุดก็ได้ยินเจสันกระแอมในลำคอหลังจากนั้นสักครู่ “เอาล่ะถึงเวลาแล้ว เริ่มการประชุมกันเถอะ!” ทุกคนกลับไปที่ที่นั่งของตน เจสันมองไปที่เนลล์ด้วยการแสดงออกที่ซับซ้อน ในตอนท้ายเขาปกปิดร่องรอยของความรู้สึกผิดในน้ำเสียงของเขาและพูดว่า ”ให้ผมแนะนำทุกคน นี่คือ เซลีน เจนนิ่งส์ ผมเชื่อว่าทุกคนรู้ว่าเธอเป็นใคร” ทุกคนเห็นด้วย “โดยปกติคุณเจนนิงส์ค่อนข้างเป็นที่นิยม ใครจะไม่รู้จักเธอ?” “ฉันเคยเห็นเธอในทีวีมาก่อน ฉันไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นเธอตัวจริงในวันนี้ เธอดูสวยกว่าเดิม” “เธอคู่ควรกับการเป็นศิลปินหญิงที่โด่งดังที่สุดในขณะนี้!” เจสันพยักหน้าด้วยความพึงพอใจกับคำเยินยอของพรรคพวก “วันนี้ฉันเรียกทุกคนมาที่นี่เพื่อประกาศสองเรื่อง อันดับแรกตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เซลีน เจนนิ่งส์ จะเซ็นสัญญากับเฟิงฮัวและกลายเป็นที่นิยมอันดับต้น ๆ ของเฟิงฮัว” ฝูงชนตกตะลึงครั้งแรก จากนั้นเสียงปรบมือดังกึกก้องตามมา “อย่างนั้นเหรอ? เยี่ยมมาก!” “คุณเจนนิงส์ที่เซ็นสัญญากับเฟิงฮัวเปรียบเสมือนพันธมิตรระหว่างยักษ์ใหญ่ ฉันหวังว่าเราทุกคนจะทำงานร่วมกันได้ดีและมุ่งมั่นที่จะก้าวไปอีกระดับ!”